Laoi na hÉan-mhná.

Diarmaid Ó Duibhne .i. duine de'n Fhéinn, cct.

I.

Aoibhinn chaithim an bhliadhain;
Is mé Diarmaid ó Duibhne :
An tráth nach díolaim cliara,
Bím ag fiadhach gach ruibhne.

II.

Lá dham is mé im' aonar
I mBinn Éadair mhic Éadghaoith,
Tarla dam re hucht nóna
Dá laoch óga go n-éan-mhnaoi.

III.

Do ráidh mé, Críoch bhur gcúise
Labhraidh liúm-sa, a dhís tréin-fhear :
Cá tír dhíbh nó cá talamh,
Nó an libh ghabhas an éin-bhean?

IV.

Le Rígh Albain i gcoimhmeas
Do chuamair, loingeas Francach,
'S do marbhadh linn, gér chéim deacair,
Ceithre chéad d'fhearaibh Alban.

V.

Mórán díobh nár áirimh sinne
Do marbhadh linne an lá-sain :
Do thuit rinn an Rí Féinne;
So í a chéile atá i láthair.

VI.

Cia thusa féin, a mhacaoimh?
Is leór linn a gcanmaoid duibh-se.
Ní gnáth m'ainm-se ar iarraidh :
Mise Diarmaid ó Duibhne.

VII.

Is liom ó'n bhFéinn mír churadh;
Buaidh riamh ní rugadh orm-sa:
Seisear agus éin-bhean eile
Mo dhíol feise d'á fhorgall.

VIII.

Tocht ar do bhéal, a Dhiarmaid;
Ní'lmíd led' bhriathraibh ag éisdeacht :
Is dóigh linn gur bréag chantaoi
Is, dar linn, ní bhfaghthaoi éin-bhean.

IX.

Do dhéanfainn comhrádh libh-se,
Má thug sise dhíbh aire,
Gibé leanfas sí ó'n láthair,
Sealbh na mná-so bheith aige.

X.

Annsin gluaisid ó'n dtulaigh
An triúr curaidh 's an éin-bhean :
'Sé comhrádh do chan sise,
Sóraidh libh-se, a dhís tréin-fhear.

XI.

Do ghluaiseadh liom-sa an éin-bhean
Tar mheas na déise fial-mhac,
'S do bhí gan cheas im' pháirt-se
Gur chaith ráithe is trí bliadhna.

XII.

Ag sin deireadh mo dhála
Leis an mnaoi mánla mbéal-chaoin:
Ní mé éin-fhear do mealladh;
Bím sealad ag gach éan-mhnaoi.