D'ÉAG DONNCHADH

Och ochón, is brónach mise;
Och mo stór, mo chóir, mo chisde;
Och fá dhó mo chlódh dá chlipeadh;
Mo chara bhí beó fán bhfód anois uaim.

D'imthigh uaim mo luas, a chumainn;
Is d'imthigh buadh an uama chumadh;
D'imthigh suan is ghluais go hobann;
Ó d'imthigh uainn an Guaire olnigh.

Beidh mo dheóra fós ar sileadh
Ar an bhfód ar feódh fá bhfuilir;
Nochtfad sgeól do'n bhfeór i gcogar,
Fá dheoidh an chomhairle ód' bheól go dtuigim.

Bím-se gnáthach lán dhe thuirse,
Ó chuala tásg do bháis a chuisle;
An síogaidhe dámh 'na dtáin do sgiobadh
'S a mbuidhean gach lá ag trácht chum luige.

Creach na dtláth, a gcás ná ceileann,
Fear ded' cháil ar bhfagháil na breithe,
'Na luighe sámh fá sgáil sa reilig,
Do chleacht do cháirde i Máigh ghil tSeithe.

Beannacht Dé 's na naomh go huile
Is máthar glé an té céasadh duit-se,
Led' Anam féin dot' shaoradh, a ghile;
Och ochón 's is brónach mise.

TADHG O DONNCHADHA.