L. 81

Bhíos i nEóchaill ag an sáile, tá tamall
ó shoin agus d'airighinn “olishers” d'á thabhairt
mar ainm ag aos óg an bhaile ar an luchd
tuaithe thigeadh ann isteach chum na sáile.

Ba cheisd orm cad fá-ndeár an ainm sin,
agus do luigheas ar an sgéal do bhreithniughadh.
Ba ghearr gur dhineas amach gurab amhlaidh
bhídís daoine bochda na tuaithe ag ceis-
diughadh a chéile 'féachaint cionnus mar
'éirigheadh an tsáile leó.

“C'onnus atá sí (an tsáile) ag éirghe
leat?”

“Go dian mhaith, buidheachas le Dia.”

“Ar ólais í?”

“D'ólas.”

“Ar oibrigh?”

“Dóibrigh.”

Ní bheireadh cluasa na n-aos óg achd ar
an bhfocal “ar ólais í?” agus bhaisdeadar
“olishers” ar na daoinibh bochda.

Ba ghnáth leis na daoinibh bochda deoch
de'n tsáile d'ól, agus annsain deoch fíor-
uisge. D'oibrigheadh an dá uisge ar a chéile,
agus ní go ró-chneasda é. Leanann an béas
fós.

Bhíos i nDún Garbháin anoiridh. Ní
h-olishers d'airigheas d'á thabhairt annsain
mar ainm ar luchd na tuaithe, achd “gay-
bricks”.

Siúd mé ag breithniughadh an fhocail sin

mar an gcéadna. Ba ghearr gur dhineas
amach é.

An dara freagra is é do stad i gclua-
saibh na n-aos óg i nDún Garbháin: “ar
oibrigh?” “D'oibrigh” (yebrig = gaybrick).

Sin mar dhéinid ar n-aos óg linn é. I
n-ionad na Gaedhilge d'fhoghlaim agus do la-
bhairt, ní beag léo de shult bheith ag faire
ar fhuaim an fhocail go dtig léo riochd
fonomhaideach éigin Béarla do chur air.

Is obair tharcaisneach í. B'fhéidir gur
ghearr go gcasfaidhe uirthi féin an tar-
caisne atá tuillte aici le fada.

Peadar Ua Laoghaire.