Aithbheodhughadh na Gaedhilge.

Ní suairc mar dhuain liom marbh-rann,
Is fuath liom fuaim a faodh' 'sa fonn,
Ní ghráidhfinn duara i bhfuighlibh fuara,
Ná laoidhte buadhartha Gaedhilge.

Níor smuaineas riamh go dtiocfadh am
Go rithfeadh uaill ó'n uaigh trém' cheann,
Ag innsin domh-sa gur múchadh lóchrann
Nó lasair leois na Gaedhilge.

Mo náire! a Éire, 'chaill do chlú!
O! cá 'r ghabh do “mhór is fiú”?
Nár sheasaimh lei go daingean dlúth,
Ag cló-bheathughadh na Gaedhilge.

Ní chluinim gíog ó eun i gcás,
Tá 'n smólach ciuin ar chraoibh de ghnás,
Le hóg a's aosda is céasnadh bás
As dteangan ársa Gaedhilge.

Acht Éireannaigh, ní heug a bás!
Tá Phoenix buacach buadhach ag fás
Ó'n luaithreadh annsa, do lasfaidh lampa
Ar n-agaill sheanda Gaedhilge.

Grádh mo chroidhe ar dteanga féin!
Beidh sí fós go hárd i gcéim,
Beidh bean a's páisde ag tabhairt páirt' di —
A's “Óig-fhir,” gráidhidh-si Gaedhilg.

Pádraig Stúndún.