L. Gn

An chead leabhar do Mhaoisi da ngoirthear Genesis.

Ar ttús do chruthaidh Día neamh agus talamh.

Agus dobhí an talamh gan fhoirm, agus folamh, agus dobhí dorchadus ar
aghaidh an aigéin, agus do chorruigh spiorad Dé ar aghaidh na nuisgeadh.

Agus adubhairt Dia, bíodh solus ann, agus dobhí an solus ann.

Agus dochonnairc Dia an solus gur mhaith é, agus do roinn Dia idir an
solus agus an dorchadus.

Agus do ghoir Día don tsolus lá, agus don dorchadus do ghoir sé
oidhche; agus do budh í an nóin agus an mhaidean an chéud lá.

Agus adubhairt Día, bíodh fiormament a meadhón na nuisgeadh, agus
roinneadh na huisgeadha ó na huisgeadhuibh.

Agus dorinne Día an fhiormament, agus do roinn na huisgeadha faoi an
bhfiormament ó na huisgeadhuibh ós cionn na fiormamente; agus dobhí mar
sin.

Agus do ghoir Día don fhiormament neamh, agus do budh é an nóin agus an
mhaidean an dara lá.

Agus adubhairt Día, cruinnighthear na huisgeadha atá faoi neamh
aneunait agus léigthear an talamh tirm leis: Agus dobhí marsin.

Agus do ghoir Día don úir thirm talamh, agus do chruinnigthibh na n
uisgeadha do ghoir sé fairge; agus dochonnairc Día gur mhaith sin.

Agus adubhairt Día, tugadh an talamh féur, agus an luibh as a ttig
síol, agus crann toraidh dobheir toradh do réir a chinéil, a mbí a shíol ann
féin ar an ttalamh agus dobhí marsin.

Agus tug an talamh mínfhéur agus luibh dobheir síol do réir a
chinéil, agus crann dobheir toradh, noch ann a raibh a shíol do réir a
chinéil; agus dochonnairc Día gur mhaith sin.

Agus do budh é an nóin agus an mhaidean an treas lá.

Agus adubhairt Día, bíodh lóchrainn a bhfiormament neimhe do roinn eidir an lá
agus anoidhche, agus bídis ar son chomharthaibh agus ar son
aimsearuibh, agus ar son laithibh agus bliaghnuibh.

Agus bídis mar shoillsibh a bhfiormament neimhe, do thabhairt soluis ar
an ttalamh; agus dobhí marsin.

Agus dorinne Día dhá lóchrann mhóra, an lóchrann as mó do riaghladh
an laoi, agus an lóchrann as lugha do riaghladh na hoidhche; agus na
réulta mar an cceadna.

Agus do shuighe Día iad a bhfiormament neimhe, do thabhairt soluis ar
an ttalamh,

Agus do riaghladh ar an ló, agus ar an oidhche, agus do roinn eidir
an solus agus an dorchadus; agus dochonnairc Día gur mhaith sin.

Agus do budh é an nóin agus an mhaidean an ceathramhadh lá.

Agus adubhairt Día, tugaidís na huisgeadha amach go líonmhur an
crétúir corruigheach ann a bhfuil anam, agus éunlaith fhédfas eiteadh ós
cionn na talmhan a bhfiormament shoilléir neimhe.

Agus do chruthaigh Día míola móra, agus gach uile chréutúir beo chorruigheas,
noch tugadar na huisgeadha uatha go líonmhur do réir a ccinéil, agus gach uile
éun sgiathánach do réir a chinéil; agus dochonnairc Día gur mhaith sin.

Agus do bheannaigh Día iad, ag rádh; bíodh sibh tórrthach agus
fírlíonaidh, agus líonaidh na huisgeadha ann sna fairgibh, agus an
éunlaith ar an ttalamh.

Agus do budh é an nóin agus an mhaidean an cúigeadh lá.

Agus adubhairt Día, tugadh an talamh uadha créutúir beó do réir a
chinéil, áirnéis, agus gach ní shnámhus an talamh, agus ainmhidhe na
talmhan do réir a chinéil; agus dobhí marsin.

Agus dorinne Día ainmhidhe na talmhan do réir a chinéil, agus airnéis
do réir a ccineil, agus gach ní shnámhus air an ttalamh, do réir a chinéil;
agus dochonnairc Día gur mhaith sin.

Agus adubhairt Día, déunam an duine ann ar ndeilbh féin, do réir ar
ccosamhlachda féin, bíodh tighearnus aige ós cionn éisg na fairge agus
ós cionn éunlaith an aiéir, agus ós cionn na háirnéisi, agus ós cionn na
talmham uile, agus ós cionn an uile neithe shnámhus ar an ttalamh.

Marsin do chruthaigh Día an duine an íomháigh féin, aNíomhaigh Dé
do chruthaigh sé é; fearda agus bannda do chruthaidh sé iad.

Agus do bheannaigh sé iad, agus adubhairt Día riú; bíodh sibh
tórrthach agus méuduighibh agus líonaidh an talamh, agus cuiridh fúibh é;
agus bíodh tighearnus aguibh ós cionn éisg na fairrghe, agus ós cionn an uile
neithe chorruigheas ar an ttalamh.

Agus adubhairt Día; féuch, tug mé dhíbh gach uile luibh dobheir
síol (uadha) da bhfuil ar druim na talmhan, agus uile chrann ann a bhfuil
toradh croinn dobheir síol; biáidh sé na bíadh dhíbh.

Agus dá gach uile beitheach ar an ttalamh, agus dá gach uile éun
sanaiéir, agus dá gach aoinní shnámhus air an ttalamh ann a bhfuil anam, (tug
mé) gach uile luibh ghlas mar bhíadh: agus dobhí marsin.

Agus dochonnairc Día gach aoinní dá ndérna sé, agus féuch dobhí go
romhaith: agus do budh é an nóin agus an mhaidean an seiseadh lá.

Marsin do críochnuigheadh na neamhdha, agus an talamh, agus a slúagh
uile.

Agus annsa seachdmhadh lá do chríochnuigh Día a obair, noch dorinne sé; agus
do chomhnuigh sé ar an seachdmhadh lá óna obair uile, noch dorinne sé.

Agus do bheannaidh Día an seachmhadh lá, agus do naomhuigh sé é, do
bhrígh gurab ann do sguir sé dá uile obair, noch do chruthaigh Día agus
dorinne sé.

Asiadso geinealaigh na neamhdha agus na talmhan, anuáir do
cruthaigheadh iad; annsa ló ann ar chruthaigh an tighearna Día an talamh
agus na neamhdha.

Agus gach plannda don mhachaire (suil dobhí sé annsa talamh) agus
gach uile luibh don mhachaire suil do fhás sé; óir ní thug an tighearna
Día fearthuinn ar an ttalamh, agus ní raibh duine do shaoithreóchadh an
talamh,

Ach dochuáidh ceó suas ón dtalamh agus do fhliuch aghaidh na talmhan
uile.

Agus dochum an tighearna Día an duine do luáithreadh na talmhan,
agus do shéid ann a pholláruibh anál na beatha, agus táinig an duine chum
bheith na anam beó.

Agus do phlannduigh an tighearna Día gairdín taobh shoir ann Eden
agus do chuir sé an duine dochum sé annsin.

Agus ar an ttalamh dothug an tighearna Día ar gach uile chrann fás,
noch is taitneamhach don tsúil, agus is maith chum bídh; crann na beatha
mar an ccéudna a lár an ghairdín, agus crann feasa maitheasa agus uilc.

Agus dochuaidh abhann amach as Eden do fhliuchadh an gháirdín agus
do roineadh assin í, agus tainig na ceithre ceannuibh.

Ainm na ceud aibhne Pison, asísin tig timchioll thíre Habhilah
uile, áit a bhfuil ór.

Agus is maith ór na tíresin; (atá) ann, bdellium, agus an chloch
ónix.

Agus an dara habhann Gihon, is ísin thimchiollus tír na
Hétiópia uile

Agus ainm an treas abhann Hidecel, asísin théid a taoibh shoir
don Asíria; agus an ceathramhadh abhann Euphrátes.

Agus do ghlac an tighearna Día an duine, agus do chuir a ngáirdín
Eden é, dá dheasúghadh agus dá chumhdach.

Agus do aithin an tighearna don duine, dá rádh; do thoradh gach uile
chrainn annsa gháirdín féduigh tú dithche go saor.

Ach do chrann feasa maitheasa agus uilc ní íosaidh tú dhesin; óir
annsa ló aníosa tú dhe, éugfa tú go deimhin.

Agus do ráidh an tighearna Día; ní maith an duine bheith na aonar: dodhéuna mé
cunghnamh dhó, bhías iomchúbhaidh dhó.

Agus as a ttalamh dochum an tighearna Día anuile bheitheach an
mhachaire, agus gach uile éun an aéir, agus tug leis chum Adhaimh iad, dá
fhéuchuin cred do ghoirfeadh sé dhíobh, agus gidhbé do ghoir Adhamh
don uile crétúir beó, asésin dobainm dhó.

Agus do ghoir Adhamh anmanna don uile áirnéis, agus déunuibh an
aiéir, agus do uile bheitheach an mhachaire, ach do Adhamh ní fríth
cunghnamh iomcubhuidh dhó.

Agus tug an tighearna Día codhladh trom do thuitim ar Adhamh, agus
do choduil sé: agus do ghlac sé aon dá asnaibh, agus do dhruid sé an
fheóil na áit sin.

Agus an tasna do bhean an tighearna Día as an duine dochum sé bean
de, agus tug sé chum an duine í.

Agus adubhairt Adhamh, anois is cnáimhso dom chnámhuibhse, agus
feóil dom fheóil, goirfigheas bean di, do chionn gurab as an bhfear do
beanadh í.

Uimesin fúigfidh an fear a athair agus a mhathair, agus
ceangóluidh dhá mhnaoi; agus beidh na naón fheóil.

Agus dobhádar araón lomnochd an fear agus an bhean, agus ní raibh
náire orra.

Anois dobhí an athair nimhe ní budh cealguidhe ná aóin bheitheach san
mhachaire dá ndéarna an tighearna Día, agus adubhairt sí ris an mnaói: an
eadh, a ndubhairt Día, ní íostaói dá gach aon chrann sa ngáirdín?

Agus adubhairt an bhean ris an athair nimhe, fédmaoid ithche do
thoradh chrann an gháirdín:

Achd do thoradh an chroinn atá a lár an gháirdín, adubhairt Día, ní
íosa sibh dhé súd, agus ní bheanfídh ris, deagla go bhfuigheadh sibh bás.

Agus adubhairt an athair nimhe ris an mnaoi; ní bhfuighthí bás go
deimhin.

Óir atá a fhios ag Día ann sa ló a níostaoi dhe sin, go
bhfoisceóltar bhur súile, agus go mbeithí mar Dhée, fios maitheasa agus
uilc aguibh.

Agus anúáir dochonnairc an bhean go raibh (toradh) an chroinn maith
chum bídh, agus go raibh taitneamhach leis na súilibh, agus na chrann
iondúileamhla chum aóin do dhéunamh eagnuidhe, do ghlac sí dhá thoradh,
agus do ith sí, agus tug mar an cceúdna dá fear maille ría agus do ith
sé.

Agus do hosgladh a súile araón, agus do aithniodar go rabhadar lomnochd, agus
do fhuáidheadar duilleadha fíge dhá chéile, agus dorinneadar aprúin dóibh féin.

Agus dochualadar guth an tighearna Dé ag spaisdeóireachd ann sa
ngáirdín a bhfuardhachd an laoi, agus dfoluigh Adhamh agus a bhean íad
féin ó fhiadhnuisi an tighearna Dé a measg chrann an gháirdín.

Agus do ghoir an tighearna Día ar Adhamh, agus adubhairt ris: Cáit
a bhfuil tú?

Agus adubhairt seison: dochuala mé do ghuth annsa ngáirdín, agus do
bhí eagla orm do chionn go raibh mé nochduighe, agus do foluigh mé
méfein.

Agus do ráidh seision; cía dinnis duit go raibh tú nochduighe? ar
ith tú don chrann do aithin misi dhíot nach íosfá dhe?

Agus adubhairt an fear: an bhean tug tusa dhamh (chum beith) am
fhochair, tug sí dhamh do thoradh an chroinn, agus dith mé é.

Agus adubhairt an tighearna Día ris an mnaoi; créud éso dorinne
tú? agus adubhairt an bhean, do mheall anathair nimhe mé, agus do ith
mé.

Agus adubhairt an tighearna Día ris anathair nimhe: do bhrígh go
ndéarna tú so, atá tú malluithe ós an uile áirnéis, agus ós gach uile
ainmhidhe an mhachaire: ar do bholg siubhólus tú, agus luaithreadh íosas
tú ar feadh uile laéthe do bheatha.

Agus cuirfi misi námhadus eadrad agus an bhean, agus eidir do shíol
agus a síolsan; brúighfidh sé do cheannsa, agus brúighfidh tusa a
shálsan.

Adubhairt sé ris an mnaoi, méideócha mé go mór do dhoilgheas agus do
thoirrchiughadh; a ndoilgeas bhéuras tú clann, agus dot fhior (bhias)
thfon, agus dodhéuna sé uachtarántachd ort.

Agus adubhairt sé ré hAdhamh, do bhrígh go ttug tú éisdeachd do
ghuth do mhná, agus gur ith tú don chrann ar aithin misi dhíot, dá rádh,
ní íosa tú dhe; atá an talamh mallaighe ar do shon, a ndoilghios íosas tú
dhe ar feadh uile laéthe do bheatha.

Droighneach fós agus foghbhannáin dobhéura sé dhuit, agus íosa tú
luibh na talmhan.

A nallus haighe íosas tú arán no go bhfilligh tú chum na talmhan;
óir is aisde do beanadh thú; óir as luaithreadh thú agus chum luáithridh
fhillfios tú.

Agus do ghoir Adhamh Eubha dhá mhnaoi, do bhrígh gurab í mathair
an uile bheo í.

Do Adhamh mar an ccéudna agus dá mhnaoi dorinne an tighearna Día
cótuidhe croicinn, agus do éuduigh sé iad.

Agus adubhairt an tighearna Día; féuch, atá an duine arna dhéunamh
mar aón aguinn féin dfios maitheasa agus uilc: agus anois deagla go
ccuirfeadh a lámh amach, agus go nglacfadh fós do chrann na beatha, agus
go níosfadh agus go mairfeadh go bráth.

Ar anadhbhursin do chuir an tighearna amach as gáirdín Eden é do
shaóthrughadh an talamh as ar tugadh é.

Marsin do thiomáin sé an duine amach, agus do chuir sé ag an ccuid
shoir do gháirdín Eden Cherubínigh agus cloidheamh lasardha noch do
iompoigheadh ann gach uile thaóbh do choimhéud slighe chroinn na beatha.

Agus do luigh Adhamh re na mhnaói Eúbha; agus do toirrcheadh í, agus
rug sí Cáin, agus adubhairt sí; do ghnoghuidh mé duine ón dtighearna.

Agus rug sí arís a dhearbhrathair Abel, agus dobhí Abel na aodhaire
caorach, agus do budh críadhuire Cáin.

Agus a ccion aithe tárla ann go ttug Cáin leis do thoradh na talmhan
ofráil don tighearna.

Agus go ttug Abel mar an ccéudna do chéidghinibh a thréuda agus dá
shult; agus dobhí meas ag an ttighearna ar Abel agus ar ofráil.

Ach ní raibh suim aige a Ccáin ná ann ofráil: agus dobhí Cáin lán
dfeirg, agus datharruigh a dhealbh.

Agus adubhairt an tighearna ré Cáin; ciodh fá bhfuil tú feargach
agus créudh far chlaóchluich tú do chruth.

Má ní tú go maith, nach glacfuighthear tú? agus muna ndéarna tú go
maith, atá an pecadh na luighe ag an ndorus, agus (biáidh) a fhonn
chugadsa, agus riaghlochuidh tú ós a chionn.

Agus do chomhráigh Cáin rena dhearbhrathair Abel, agus tárla ann
anuair dobhádar ar an machaire gur éirigh Cáin suas anaghuidh
Abel a dhearbhrathair, agus gur mharbh é.

Agus adubhairt an tighearna ré Cáin, cáit a bhfuil do
dhearbhrathair Abel? agus adubhairt seision, ni fheidir misi sin:
an misi coimhéuduigh mo dhearbhrathar.

Agus adubhairt seision, creud dorinne tú? atá guth fola do
dhearbhrathar ag éighmhe ormsa as an ttalamh.

Agus anois atá tusa malluighe ón ttalamh, noch do osguil a bhéul do
ghlacadh fola do dhearbhrathar as do láimh.

Anuáir shaóthrochus tú an talamh, ní thiubhra feasda a neart ort,
ad theithmhech agus ad dheóruighe bhías tú annsa talamh.

Agus adubhairt Cáin ris an ttighearna, as mó mo phionús ná mar
fhéuduim iomchar.

Féuch, do dhíbir tú mé ó aghuidh na talmhan san ló aniugh, agus
foileochar ód ghnúis mé, agus béad am theithmheach agus am dheóruighe
annsa talamh, agus tiucfa assin gidhbé air bith theigeomhas riom, go
muirfidh sé mé.

Agus adubhairt an tighearna ris, uimesin gidhbé ar bith
mhuirfeas Cáin, dodhéuntar a sheachd noirid dioghaltuis air. Agus
do chuir an tighearna comhartha ar Cháin deagla aonduine arna
fhagháil go muirfeadh é.

Agus dochuáidh Cáin amach as fiaghnuisi an tighearna, agus do
áitribh sé a ttír Nod, taobh shoir do Eden.

Agus do luigh Cáin re na mhnaói, agus do toirrcheadh í, agus rug sí
Enoch, agus dorinne cathair agus tug ainm uirre do réir anma a mhic,
Enoch.

Agus do Enoch rugadh Irad agus do ghein Irad Mehujael, agus do
ghein Mehujael Metusael, agus do ghein Metusael Lamech.

Agus tug Lamech días ban, aon díobh darbhainm Sillah.

Agus rug Adah Jábal, dobé sin athair na druinge do chomhnuigheadh
a bpuiblibh agus na druinge gá mbí áirnéis.

Agus dobé ainm a dhearbhrathar Lúbal; dobésin athair na nuile
do ghlacadh an chláirseach agus na horgáin.

Agus Sillah mar an cceudna rug Túbal-Cáin, fear múinte anuile
fhir ceirde doniodh cérdachd phráis agus iaruinn: agus dobí
dhearbhshíur Thúbal-Cáin Náamah.

Agus adubhairt Lamech re na mhnáibh Adah agus Sillah; éisdigh
ré ghlór a mhná Lamech, éisdigh rem chaint, óir do mharbhus duine
chum mo lot, agus duine óg chum mo dhochair féin.

Má dioghaltar ar Cháin seachd noirid, go deimhin (dioghaltar) ar
Lamech seacht agus seachdmhodhad oirid.

Agus do luigh Adhamh re na mhnaói arís, agus rug sí mac, agus tug
Seth dainm air: óir ar sisi, do órduigh Día dhamh síol eile anáit
do marbhadh lé Cáin.

Agus do Shéth rugadh mac dhósan mar an ccéudna, agus Enos do
ghoir dainm dhe: annsin do thosuigh daoine gairm ar ainm an
tighearna.

Aséso leabhar geinealuigh Adhuimh, annsa ló ionar chruthaidh Día
an duine, a ccosamhlachd Dé dorinne sé é.

Feardha agus bannda do chruthaidh sé iad, agus do bheannuigh íad,
agus do ghoir Adhamh dainm dhíobh annsa ló ionar cruthaigheadh íad.

Agus do mhair Adhamh céud agus triochad blíaghan agus do ghein (mac)
ann a chosamhlachd féin, do réir a dhealbha, agus tug Séth dainm
air.

Agus do budh íad láethe Adhaimh tar éis Séth do gheineamhuin dó,
ochd ccéud bliaghan, agus do ghein sé mic agus ingheana.

Agus na láethe ar mhair Adhamh uile, ba naói ccéud agus triochad
bliaghan íad, agus fuáir sé bás.

Agus do mhair Séth céud chuig bhliaghna, agus do ghein Enos.

Agus do mhair Séth tar éis Enos do gheineamhuin ochd ccéud agus
seachd mbliaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus ba hiad láethe Shéth uile naoi ccéud agus dá bhlíaghain déug
agus fúair sé bás.

Agus do mhair Enos nóchad bliaghan, agus do ghein Cáinan.

Agus do mhair Enos tar éis Cáinan do gheineamhuin ochd ccéud agus
cúig bhlíaghna déug, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus bá híad láethe Enos uile naoi ccéud agus cúig bliaghna agus
fuair sé bás.

Agus do mhair Cáinan seachdmhoghad blíaghan, agus do ghein
Mahalaleel.

Agus do mhair Cáinan tar éis Mahalaleel do gheineamhuin, ochd
cceud agus ceathrachad bliaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Cháinan uile naói cceud agus deich mbliaghna,
agus fuair sé bás.

Agus do mhair Mahalaleel trí fichid agus cúig bhliaghna, agus do
ghein Jared.

Agus do mhair Mahalaleel tar éis Járed do gheineamhuin, ochd cceud
agus tríochad blíaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Mhahalaleel uile ochd cceud agus nóchad agus
cúig bhliaghna, agus fuair sé bás.

Agus dobhí Jared beó ceud agus caogad agus dá bhliaghain, agus do
ghein Enoch.

Agus do mhair Jared tar éis Enoch do gheineamhuin ochd cceud
blíaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Jared uile, naói cceud, agus seasgad agus dá
bhlíaghain, agus fuair sé bás.

Agus do mhair Enoch seasgad agus cúig bhlíaghna, agus do ghein
Matuselah.

Agus do shiubhail Enoch le Día tar éis gheineamhna Mhatuselah trí
chéud blíaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Enoch uile trí cchéud agus seasgad agus cúig
bhlíaghna.

Agus do shiubhail Enoch ré Día, agus ní raibh sé ann, óir rug Día
leis é.

Agus do mhair Matuselah céud agus ochdmhodhad agus seachd
mblíaghna, agus do ghin Lamech.

Agus do mhair Matuselah tar éis Lamech do gheineamhuin, seachd
cceud ochdmhodhad agus dá bhliaghain, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Mhatuselah uile naói ccéud seasgad agus naói
mblíaghna, agus fuair sé bás.

Agus do mhair Lamech céud ochdmhodhad agus dá bhlíaghain agus do
ghein mac.

Agus do ghoir Naói dainm dhe, da rádh; dobhéura an tísi meisneach
dhúinn a ttaoibh ar noibre agus shaothair ar lámh, do bhrígh an talamh do
mhalluigh an tighearna.

Agus do mhair Lamech tar éis Naói do gheineamhuin, cúig céud
nóchad agus cúig blíaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus dobíad láethe Lamech uile seachd cceud seachdmhoghad, agus
seachd mblíaghna, agus fuair sé bás.

Agus dobhí Naói chúig chéud blíaghan daóis, agus do ghein Naói
Sem, Ham agus Japhet.

Agus tárla anuáir do thosuigheadar na daoine ar líonadh ar dhruim na
talmhan agus rugadh ingheana dhóibh.

Go bhfacadar mic Dé ingheana na ndaoine go rabhadar sgíamhach, agus
tugadar mná chuca donuile dhroing do thógradar.

Agus adubhairt an tighearna; ní bhía mo spiorad a ccomhnuidhe ag
críochán ris an nduine, do bhrígh gur féoil eision mar an ccéudna, gidheadh
béidh a láethe na ccéud agus fichthe blíaghan.

Dobhádar aithighe ar an ttalamh annsna laéthibhsin; agus mar an
ccéudna na dhiáighsin, anuair thangadar mic Dé asteach chum ingheana
na ndaoine, agus rugadar (clann) dóibh, do fhásadarsin na ndaoinibh
árrthachda, noch dobhí san tseanaimsir na ndaoinibh iomráiteach.

Agus dochonnairc Día gur mhór chionta an duine ar an ttalamh agus
gach aon bhreathnughadh dá smuaineadh a chroidhe, gurab olc é a
ccomhnuighe.

Agus do budh aithreach leis an ttighearna an duine do dhéunamh ar
an ttalamh, agus do ghoill sé air ann a chroidhe.

Agus adubhairt an tighearna; sgriosfuidh mé an duine do chruthaigh
mé ó aghaidh na talmhan; ar aon an duine agus an beitheach, agus an ní
snámhus agus éunlaith an aiéir, óir as aithreach liom a ndéunamh.

Ach fuair Naoi grása a bhfiaghnuise an tighearna.

Asíadso geinealuigh Naoi, dobhí Naoi na dhuine fhiréunta, agus
iomlán ann a gheinealachaibh, agus do shiubhail Naoi lé Día.

Agus do ghein Naoi tríur mac Sem, Ham, agus Japhet.

Dobhí an talamh mar an cceudna truáillighe a bhfiadnuisi Dé, agus
do líonadh an talamh dfoiréigean.

Agus do fhéuch Día ar an ttalamh, agus féuch dobhí sé trúaillighe,
óir do thruáill gach uile fheóil a shlighe ar an ttalamh.

Agus adubhairt Día ré Naói táinic críoch anuile fhéola am
fhiaghnuisi, óir is lán an talamh durchóid tríothasan; agus féuch,
sgriosfuigh mé íad maille ris an ttalamh.

Déuna duit féin áirc do choill Ghopher, dodhéuna tú ionaid sa N
áirc, agus cuirfe tú pic uirre astigh agus amuich.

Agus aséso (an timdhéunamh) ar a ndéuna tú í.: a bhfad na háirce
béid trí chéud chubhad, a leithead caógad cubhad, agus a háirde tríochad
cubhad.

Dodhéuna tú fuinneóg doNáirc, agus críochnochaidh tú í a ccubhad
shuas, agus cuirfidh tú dorus na háirce ar a taóbh; maille ré h
ísliughadh, an dara agus an treas lota dodhéuna tú í.

Agus féuch misi, misi féin dobheirim tuile uisgeadh ar an ttalamh
do sgrios gach uile fhéola ann a bhfuil anál na beatha faói neamh; agus
gach a bhfuil sa talamh, dogheabha sé bás.

Ach riotsa daingneóchaidh mé mo chunnradh, agus tiucfa tú asteach
saNáirc thú féin agus do mhic agus do bhean, agus mná do mhac maille
riot.

Agus do gach uile ní beó, da gach uile fheóil béuruidh tú cúpla
leachd da gach uile shórt saNáirc dá gcumhdach beó agad, béid síad
feardha agus bannda.

Donéunlaith do réir a gcinéil, agus donáirnéis do réir a
ccineil, da gach uile ní shiubhlas an talamh do réir a chineil; cúpla do
gach aón tsórt thiucfas chugad dá ccumhdach beó.

Agus glac chugad da gach uile bhiadh ithear, agus cruinneochadh tú
chugad é, agus biáidh na bhiadh dhuitsi agus dóibhsion.

Marso dorinne Naói; do réir anuile ní do aithin Día dhe is
amhlaidhsin dorinne sé.

Agus adubhairt an Tighearna ré Naói, tárr féin agus do theagh uile
annsaNáirc, óir dochonnairc mé firéunta thú am fhiaghnuisi ansa
ngeinealachso.

Da gach uile bheathach ghlan béuruidh tú leachd na seachduibh,
feardha agus bannda: agus do na beathaidhibh nach bhfuil glan na
ccúpluibh, feardha agus bannda.

Déunlaith mar an cceudna an aiéir, na seachduibh feardha agus bannda,
do chongmháil síl beó ar aghaidh na talmhan uile.

Óir seachd lá fós agus dobhéura misi fá deara air, fearthuinn do
dhéunadh ar an ttalamh ceathrachad oidhche, agus gach uile shubstaint beó
da ndearna mé, sgriosfuidh mé daghaidh na talmhan íad.

Agus dorinne Naói do réir mar do aithin an Tighearna dhe uile.

Agus dobhí Naói sé chéud blíaghan daóis anuáir dobhí an díle
uisgeadh ar an ttalamh.

Agus dochuáidh Naói asteach a bhean, a mhic agus mná a mhach,
maille ris don Náirc do bhrígh uisgeadh na dílionna.

Do na beathuighibh glana agus do na beathuighibh neamhghlana, agus
do éunlaith agus da gach aóinní dá siubhlann ar an ttalamh;

Dochuaidh asteach a dó agus a dochum Naói annsaNáirc, feardha
agus bannda mar do aithin Día do Naói.

Agus tárrla a ndiaigh sheachd lá, go rabhadar uisgeadha na dílionna
ar an ttalamh.

Annsa seiseadh ceud blíaghan daóis Naói annsa dara mí, an
seachdmhadh lá déug don mhí, an lásin féin do brisiodh aníos toibreacha
anaighéin mhóir uile, agus do hosgladh comhluighe uisge nimhe.

Agus dobhí an fearthuinn ar an ttalamh ceathrachad lá agus
ceathrachad oidhche.

Annsa lósin féin, dochuáidh Naói asteach, agus Sem, Ham, agus
Japhet, mic Naói, agus bean Naói, agus tríur ban a mhac leó don
Náirc.

Iad féin agus gach uile ainmhidhe do réir a chinéil, agus an uile
áirnéis do réir a cciníl, agus gach ní shnámhus ar an ttalamh do réir a
ccinéil agus gach uile éunlaith da gach aon tsórt.

Agus dochuadar asteach chum Naói annsanáirc, cúpla agus cúpla da
gach uile fheóil anna bhfuil ánal na beatha.

Agus a ndeachaidh asteach dochuadar asteach feardha agus bannda dá
gach uile fhéoil mar do aithin Día dhe, agus do dhruid an Tighearna air
astigh .

Agus dobhí an díle ar an ttalamh ceathrachad lá agus ceathrachad
oidhce, agus do mheaduigheahar na huisgidhe, agus do iomchradar suas a
náire agus do tógbhadh súas í os cionn na talmhan.

Agus dorugadar na huisgidhe buáidh agus do mheaduigheadar go han
mhór ar an ttalamh; agus do imthigh anáirc ar uachdar na nuisgeadh.

Agus dorugadar na huisgidhe buáidh go hiomarcach ar an ttalamh,
agus dobhádar na cnuic árda uile dobhí fo neamh arna bhfolach.

Cúig cubhaid déug do éirigh an tuisge súas agus do folchadh na
sléibhte.

Agus do éug gach uile fheóil dár chorruigh ar an ttalamh, idir
éunuibh agus áirnéis agus ainmhintidh agus gach aónní shnámhus ar an ttalamh
agus gach uile dhuine.

Gach ní ann a raibh anál na beatha ana pholláiribh, don uile ní da
raibh ar talamh tirim, fuaradar bás.

Agus do sgriosadh gach uile shubstaint beó noch dobhí ar druim na
talmhan, idir dhuine agus bheathach agus an ní shnamhus agus éunlaith neimhe,
agus do sgriosadh ón talamhh iad, agus do fhan Naói amháin na beathaidh
agus an luchd dobhí na fhochair sanáirc.

Agus do bhúadhuigh an tuisge ós cionn na talmhan céud agus caógad
lá.

Agus do chuimhnigh Dí air Naói agus gach aóinní beó agus a uile áirnéis
dobhí na fhochair saNáirc, agus dorinne Día gaóth do dhul thar a
talamh agus do thraóthadar na huisgidhe.

Do stopadh mar an cceadna toibreacha anaigéin agus fuinnéoga
neimhe, agus do cosgeadh an fearthuinn ó neamh.

Agus do fhilleadar na huisgidhe ó bheith ar an ttalamh a ccomhnuighe
tar éis na ccéad agus na ccaógad lá do laghduigheadh na huisghdhe.

Agus do chomhnuigh aNáirc ar an seachdmhad mí, ar an seachdmhad lá
déug don mhí ar shléibhtibh Ararat.

Agus do thraóthadar na huisgidhe a gcomhnuidhe gus an deachmhad mí:
annsa deachmhad mí, ar an ccead lá don mhí doconnarcas mulluighe na
slíabh.

Agus tarla a ccionn cheathrachad lá gur osguil Naói fuinneóg na
háirce dorinne sé féin.

Agus do chuir sé amach fíach, noch dochuaigh amach ag teachd agus ag
imtheachd nó gur tiormuigheadh na huisgidhe súas ón talamh.

Mar an gceadna do chuir sé colum uadha amach dfhéchuin nar
thraóthadar na huisgidhe ó aghaidh na talmhan.

Ach ní bhfuair an colum áit chomhnuighe do bhonn a coisi, agus do
fhill sí chuige asteach doNáirc: óir da bhádar na huisgidhe ar uachdar
na talmhan uile. Annsin do chuir a lámh amach, agus do tharraing chuige
asteach í doNáirc.

Agus do fhan sé fós seachd lá oile, agus arís do chuir sé an colum
amach as aNáirc.

Agus táinig an colum chuige tráthnóna asteach, agus féch dobhí
ann a ghob duilléog chroinn ola noch do tharruing sí, as ar aithin
Naói gur thraóthadar na huisgidhe ó dhruim na talmhan.

Agus do fhan sé fós seachd lá oile, agus do chuir an colum amach
noch nar fhill chuige arís níis mó.

Agus tárla sa naónmhadh agus sé chead blíaghan, san chéud mhí, san
chéud ló don mhí, do tiormuigheadh na huisgidhe súas ón talamh, agus
do athruigh Naói folach na háirce, agus d amhairc sé, agus féuch
dobhí aghaidh na talmhan tirim.

Agus annsa dara mí ar a seachdmhadh lá fichead don mhí dobhí an
talamh tirim.

Agus do labhair Día ré Naói, dá rádh:

Éirigh amach as an Áirc, tú féin agus do bhean, agus do mhic, agus
mná do mhac leachd.

Beir leachd amach gach éinní béo dá bhfuil agad don uile fhéoil
idir éunlaith, agus áirnéis, agus anuile ní sníghtheach noch shnígios
ar an ttalamh, ionnus go síolfuid go líonmhar ar an ttalamh, agus go
rabhaidh tórrthach, agus go ndéunaid iomadughadh ar an ttalamh.

Agus dochuáidh Naói amach, agus a mhic, agus a bhean agus mná a
mhac maille ris:

Anuile bheathach, anuile ní shnígheas, agus anuile éun, agus
gach ní shnígheas ar an ttalamh do réir a gcinéil, dochuadar amach ar an
áirc.

Agus dorinne Naói altóir don tighearna, agus do ghlac da gach éin
bheathach glan, agus dá gach uile éun glan, agus díodhbuir ofráil loisge
ar analtóir.

Agus do bholtnuigh an tighearna deaghbhaladh, agus adubhairt an
tighearna ann a chroidhe ní mhillfidh mé arís an talamh ar son an duine
óso amach; óir as olc smuáineadh chroidhe an duine ón óige, ní mó
bhuáilfeas mé arís níis mó anuile ní béo mar dorinne mé.

An feadh mhairfeas an talamh ní sguirfidh aimsir an tsíolchuir agus
an foghmar, agus an fuacht agus an teas, agus an samhradh agus an
gheimhreadh, agus an lá agus anoidhche.

Agus do bheannuigh Día Naói agus a mhic, agus adubhairt riú; Bígi
torrthach, agus iomaduighidh, agus líonaidh an talamh.

Agus biaidh bhur neagla agus bhur núamhan ar gach uile ainmhidhe ar
an ttalamh, agus ar gach uile éun anaiéir, ar gach uile ní da
gcorruidheann ar an ttalamh, agus ar iasg na fairge uile; an bhur láimh
tugadh iád.

Gach uile ní béo da ccoruigheann bía na bhíadh dhíbhsi, amhuil mar an luibh
nglais tug mé dhíbh anuile ní.

Ach feóil maille rena hanam, eadhon a fuil, ní iosa sibh.

Agus go deimhin bhur bhfuil bhur nanama, loirgfe misi; as láimh anuile
bheathuigh loirgfe mé í; agus as láimh an duine; as láimh dhearbhrathar gach
duine íarfas mé anam an duine.

Gidhbé dhóirtfeas fuil duine, is lé duine dhóirtfígheas a
fhuilsion; óir is a ndeilbh Dé dorinne sé an duine.

Agus sibhsi bíghi tórrthach agus iomaduighidh, geinidh go hiomarcach
ar an ttalamh, agus iomaduighidh ann.

Agus do labhair Día ré Naói, agus rena mhacaibh maille ris, ag rádh:

Agus misi, féuch, misi dhaingnígheas mo chunnradh ribhsi, agus re
bhur síol bhur ndíaigh;

Agus ré gach uile chréutuir béo dá bhfuil maille ribh donéunlaith,
donáirnéis, donuile bheathach ar talamh atá aguibh, ón uile dá ndeachuidh
amach as an áirc donuile bheathach ar talamh.

Agus daingneochaidh mé mo chunnradh ribh, agus ní sgriosfuighear
amach gach uile fhéoil níis mó lé huisgidhibh na díleann, agus ní
mó bhías díle ann níis mó do sgrios na talmhan.

Agus adubhairt Día, agso comhartha an chunnartha doním eadrum
féin agus sibhsi agus gach uile chrétúir béo dá bhfuil maille ribh, a
ngeinealachuibh síorruidhe.

Suighim mo bhogha annsa néull, agus biadh sé mar chomhartha cunnartha
eadrum féin agus an talamh.

Agus as amhluidh bhías, anuáir dobhéara mé néull ós cionn na
talmhan go bhfaicfighear an bogha annsa néull.

Agus cuimhneochaidh mé mo chunnradh atá eadrum féin agus sibhsi,
agus gach uile chréatúir béo donuile fhéoil, agus ní thiocfaidh uisgidhe
na dílionn do sgrios gach uile fhéola.

Agus bíaidh an bogha annsa néull agus féuchfa misi air, ionnus go
ccuimhneocha mé an cunnradh biothbhuan eidir Día agus gach uile chrétuír
béo donuile fhéoil dá bhfuil ar an ttalamh.

Agus adubhairt Día lé Naói, agso comhartha an chunnartha
dhaingnighim eadrum féin agus gach uile fhéoil dá bhfuil ar an ttalamh.

Agus mic Naói dochuáidh amach as anáirc, dobíad Sem, Ham,
agus Japhet, agus s é Ham athair Chanáain.

Asíadso tríur mac Naói, agus as uatha do líonadh an domhan uile.

Agus do thosuigh Naói ar bheith na chríadhaire, agus do phlannduigh
gárdha fíneamha.

Agus do ibh sé donfíon, agus dobhí sé ar meisge, agus dobhí sé
lomnochda astigh.

Agus dochonnairc Ham, athair Chanaáin, a athair lomnochd, agus do
innis dá dhís dherbhathar amuigh.

Agus do ghlac Sem agus Japhet brat, agus do chuireadar ar a
nguáillibh araón é, agus dochúadar a ndiaigh a ccúil, agus do
fholuigheadar lomnochd a nathar, agus dobhádar a naighthe ar anais agus
ní fhacadar lomnochd a nathar.

Agus do mhúsgail Naói ó na fhíon, agus do thuig ciodh dorinne a mhac
dobóige ris.

Agus adubhairt, go madh mallaighe bhías Cánáan; na sheirbhíseach
sheirbhísigh bhías sé agá dhearbhráithribh.

Agus adubhairt, go madh beannuighe tighearna Día Shem, agus biái
Canáan na sheirbhíseach aige.

Dodhéuna Día Japhet go fairseang, agus áiteochaidh sé a bpuiblibh
Shem, agus biaidh Canáan na sheirbhíseach aige.

Agus do mhair Naói déis na díleanna trí chéud blíaghan agus
caógad.

Agus dob íad laethe Naói uile naói ccéud agus caógad blíaghan,
agus fuair sé bás.

Anois asíadso geinealuigh mhac Naói, Sem, Ham agus Japhet:
agus rugadh mic dóibhsin déis na dílionna.

Mic Japhet: Gomer, agus Magog, agus Madai, agus Jabhan, agus
Tubal, agus Meiseich, agus Tiras.

Agus mic Ghomer: Ascenas, agus Riphat, agus Togarmah.

Agus mic Jabhám: Elisah, agus Tarsis, Citim, agus Dodainim.

Is léoso do roineadh oiléin na ngentlidheach ann a bhfearannuibh;
gach aón do réir a tteangtha, do réir a muinntire ann a ccinidheachuibh.

Agus mic Ham: Cus, agus Misraim, agus
Put, agus Canáan.

Agus mic Chus: Seba, agus Habhilah, agus Sabtah, agus
Ráamah, agus Sabtecha: agus mic Ráamah, Séba agus Dédan.

Agus do ghein Cus Nemrod; do thosaidh seision bheith na dhuine
chumhachdach ar an talamh.

Ba mór an fear fíadhuighe é a lathair an tighearna; uimesin a
dubhradh amhuil Nemrod an sealgaire mór.

Agus bá hé tosach a rioghachda Bábel, agus Erech, agus Accad,
agus Calneh a gcrích Shínair.

As an ttírsin dochuaidh Assur, agus dfóirgnigh Nínibheh, agus
an chathair Rehobot, agus Calach.

Agus Resen idir Nínibheh agus Calach: as cathair mór sin.

Agus do ghein Misraim Ludim, agus Anamim, agus Lehabim, agus
Naphtuhim.

Agus Patrusim, agus Casluhim, (ó ttáinig Philistim) agus
Caphtoirim.

Agus do ghein Canáan Sídon a chéad mhac, agus Het,

Agus an Jebusiteach, agus an Temoriteach, agus an Girgasitech,

Agus an Hibhiteach, agus an Taircíteach, agus an Siniteach,

Agus an Tarbhaditeach, agus an Semaríteach, agus an Hamatiteach:
agus na dhiaigh sin do leathnuigheadar treabha na Ccanaanitech amach.

Agus dobhí téorann na Ccanaanitech o Shídon, mar thigh tú go
Gerar, go Gára mar théid tú go Sodom, agus go Gomorrah, agus
Admah, agus Seboim agus marsin go Lasa.

As íadso mic Ham, do réir a ttreabha, do réir a tteangtha, ann a
dtíorrthuibh, agus ann a gcinidheachuibh.

Do Shem mar an cceadna athair chloinne Eber uile, dearbrathair
Japhet an sinnsior, rugadh fós dhósan clann.

Clann Shem: Elam, agus Assur, agus Arphaxad, agus Lud, agus
Aram.

Agus clann Araim; Us, agus Hul, agus Geter, agus Mas.

Agus do ghein Arphaxad Salah, agus do ghein Salah Eber.

Agus rugadh días mhac dÉber: ainm aóin díobh Peleg, óir as ann
a laéthibh do roinneadh an talamh: agus Joctan ainm a dhearbhrathar.

Agus do ghein Joctan Almodad, agus Seleph, agus Hasarmabhet,
agus Jerah,

Agus Hadoram, agus Ural agus Diclah,

Agus Obal, agus Abimael, agus Seba,

Agus Ophir, agus Habhilah, agus Jobab: dobíadso uile clann
Joctan.

Agus dobhí a náitreabh ó Mheasa, mar théid tú go Sephar, sliabh
don taóibh shoir.

Asíadso mic Shem do réir a ttreabha, do réir a tteangtha ann a
bhfearannuibh, agus do réir a gcinidheach.

Agus asíadso treabha mhac Naói do réir a ngeinealach ann a
ccinidheachuibh: agus leóso do roinneadh na cinidheacha annsa domhan a
ndiaigh na díleann.

Agus dobhí an domhan uile ar éinteanguidh ar énghlór.

Agus tárla ar naistríughadh dhóibh ónáird shoir go bhfúaradar
réiteach a ttír Shínáir, agus gur chomhnuigheadar annsin.

Agus adubhradar aón ré chéile, gluáisidh, déunam brícidh, agus
loisciom go hiomlán íad: agus is bríce dobhí aca mar chloich, agus pic
thalmhuighe mar mhoirtér.

Agus adubhradar, gluáisidh, déunamh cathair dhúinn féin, agus tor a
roitheachuidh a bhárr go neamh, agus déunum ainm dhúinn féin, deagla
go spréighfigh sinn ar feadh na talmhan go huilidhe.

Agus táinic an tighearna ansúas dféchuin na caithreach, agus an
tuir dorinneadar clann na ndaóine.

Agus adubhairt an tighearna; féuch is aón an pobal uile, agus is
éinteanga atá aca uile, agus do thosuigheadar so do dhéunamh, agus anois
ní choinneóchar éinní úatha dar shaóileadar a dhéunamh.

Ag súd chuguinn, déunuimne síos agus buaidhrim a nglór, ionnus nach
dtuigfidh siad glór a chéile.

Marsin do sgaóil an tighearna ó chéile íad assin ar feadh na talmhan
uile, agus do sguireadar an chathair do thogbháil.

Is uimesin goirthear Bábel dainm dhi, do chionn gur bhuaidir an
tighearna annsin teanga an domhuin uile, agus do spréigh an tighearna as
sin íad ar feadh na talmhan uile.

Agso geinealach Shem: Dobhí Sem céud bliadhain daóis, agus do
ghein Arphaxad dhá bhliaghain a ndiaigh na díleann.

Agus do mhair Sem tar éis Arphaxad do gheineamhuin chúig céud
bliaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Arphaxad chúig bhliaghna déug ar fhichid, agus do
ghein Salah.

Agus do mhair Arphaxad tar éis Salah do gheineamhuin, ceithre céud
agus trí bliaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Salah tríochad blíaghan agus do ghein Eber.

Agus do mhair Salah tar éis Eber do gheineamhuin, ceithre céud agus
trí bliaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Eber ceithre bliaghna agus triochad, agus do ghein
Péleg.

Agus do mhair Eber tar éis Péleg do gheineamhuin ceithre céud
bliaghan agus tríochad, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Péleg tríochad blíaghan, agus do ghein Réu.

Agus do mhair Péleg tar éis Réu do gheineamhuin, dhá chéud agus
naói mbliaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Réu tríochad agus dha bhlíaghain, agus do ghein
Sérug.

Agus do mhair Réu tar éis Sérug do gheineamhuin, dhá chéud agus
seachd mblíaghna, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Serug tríochad blíaghan, agus do ghein Nahor.

Agus do mhair Sérug tair éis Nahor do gheineamhuin, dhá chéud
blíaghan, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Nahor naói mblíaghna fichiod, agus do ghein Terah.

Agus do mhair Nahor tar éis Térah do gheineamhuin, céud agus naói
mblíaghna déug, agus do ghein mic agus ingheana.

Agus do mhair Térah seachdmhodhad blíaghan, agus do ghein Abram,
Nahor, agus Náran.

Anois asíadso geinealuigh Thérah: do ghein Térah Abram,
Nahor agus Háran; agus do ghein Háran Lot.

Agus do éug Haáran roimhe a athair, ann a thír dhúthaigh féin ann
Ur na Gcaldéanach.

Agus tug Nahor mná chugtha, ainm mhná Abram Sarai, agus ainm mhná
Nahor Milcah, inghin Haran, athair Mhilcah, agus athair Iscah.

Ach dobhí Sárai aimridh; ní raibh clann air bith aice.

Agus do ghlac Térah Abram a mhac, agus Lot mac Hárain mac a
mhic, agus a bhainchlíamhuin Sárai bean a mhic Abram, agus
dochuadar amach leó ó Ur na Gcaldéanach do dhul go tír Chanaáin;
agus tangadar go Háran, agus dáitreabhuigheadar annsin.

Agus do mhair Térah dhá chéud agus cúig bhlíaghna, agus do éug
Térah ann Haran.

Anois adubhairt an tighearna ré Abram, éirigh romhad as do thír,
agus ghaól, agus ó thigh hathar go fearann thaisbeanfus misi dhuit.

Agus dodhéuna mé cineadh mór dhíot, agus beannóchuidh mé thú, agus
dodhéuna mé hainm mór; agus biadh tú ad bheannughadh.

Agus beanóchuidh mé an mhéid bheannóchus tú, agus mailleochuidh mé an
té mhailleochas tú: is ionnadsa bheannóchar treabha an domhuin uile.

Marsin do imthigh Abram mar adubhairt an tighearna ris, agus dochuáidh
Lot leis: agus dobhí Abram seachdmhoghad agus cúig bhlíaghna daóis,
anuáir do imthigh sé as Háran.

Agus rug Abram Sárai a bhean leis agus Lot mar a dhearbhrathar
agus a substaint uile noch do chruinnigheadar, agus na hanmanna
fúaradar ann Háran: agus dochúadar amach do dhul go tír Canaáin,
agus tangadar go tír Chanaáin.

Agus do ghluáis Abram thríd an bhfearann go háit Shichem go
réiteach Moreh: agus dobhí an Canaaníteach ann tansin san
bhfearann.

Agus do fhoillsigh an tighearna é féin do Abram agus adubhairt;
is dod shíolsa dobheara mé an dhuthaidhsi: agus annsin dorinne sé
áltóir don tighearna noch do thaisbéin é féin dó.

Agus do athruigh sé assin go slíabh taóbh shoir do Bhétel, agus do
shúidhigh a phailliún, ar mbeith do Bhetel don taóbh shiar dhe,
agus Hái don taóibh shoir agus dorinne altóir annsin don tighearna,
agus do ghoir ar ainm an tighearna.

Agus do aistrigh Abram ag dul ar aghaidh a gcomhnuidhe don taóbh
ó dheas.

Agus dobhí gorta annsa tír, agus dochuáidh Abram síos don Egipt
do chomhnuighe annsin, óir dobhí an ghorta doilgheasach sa talamh.

Agus tárla anuáir dobhí sé ar teachd a bhfoghus do dhul asteach
don Egipt, go ndubhairt sé ré Sárai a bhean, féuch annois as
aithne dhamsa go bhfuil tusa ad mhnaói sgiamhaidh ré féachuin ort.

Uimesin teigeómhaidh anuáir dochífid na Hégiptigh thú, go n
aibeoruid síad; asíso a bhean, agus muirfid misi agus caóimhneochuid
thusa beó.

Guidhim thú, abair gur tu mo dheirbhshíur; chor go mbeithear go
maith ar do shonsa leam, agus go mairfidh manam ar do shonsa.

Agus tárla anúair tháinic Abram do Egipt, dochoncadar na
Hégiptigh an bhean go raibh sí rosgiamhach.

Dochoncadar mar an ccédna prionnsuidhe Phárao í, agus do mholadar
í a lathair Phárao, agus rugadh an bhean asteach go tigh Phárao.

Agus dobhí Phárao go maith ré Abram air a son, agus dobhádar
caóirigh aige, agus daimh agus asail, agus seirbhísigh fear agus
seirbhísigh ban, agus banassail, agus cámhuill.

Agus do phláigh an tighearna Phárao lé plághuibh móra ar son
Shárai bean Abram.

Agus do ghoir Phárao Abram agus adubhairt; créad éso dorinne tu
oram, créd nár innis tú dham gurbh í do bhean í?

Créd fá ndubhairt tú, así mo dhearbhshíur í; marsin do
fhédfuinnse a tabhairt mar mhnaói; uimesin anois féuch do bhean, gabh
chugad í agus imthigh romhad.

Agus tug Phárao aithne dhá mhuinntir dhá taóibh, agus do chuireadar
ar siubhal é féin agus a bhean agus anuile ní dobhí aige.

Agus dochuaidh Abram súas as an Egipt; é féin agus a bhean agus
anuile ní dobhí aige.

Agus dobhí Abram roshaidhbhir anáirnéis, anairgead agus anór.

Agus do imthigh ar aghaidh, ann a aistribh ón taóbh ó dheas eadhon go
Bétel, gus an áit a raibh a pháilliún ar tús eidir Bétel agus Hái.

Go háit na haltóra dorinne sé annsin ar ttús: agus do ghoir
Abram annsin ar ainm an tighearna.

Agus Lot mar an ccéadna, dochuáidh le Abram, dobhádur tréuda agus
airighe, agus páilliúin aige.

Agus ní tháinic don fearann a niomchur, ionnus go náitreobaidís a
bhfochair a chéile: óir dobhí a substaint comhmórsin, nár bhféidir leó
comhnuighe anaónáit.

Agus dobhí imreasan eidir aódhairibh áirnéisi Abram, agus aódhairibh
áirnéisi Lot: agus do áitreabhadar na Canáanitigh, agus na Perisitigh
an tansin ann sa dúthaigh.

Agus adubhairt Abram ré Lot, guidhim thú ná bíodh ceannairge ar
bith eadhrumsa agus tusa, nó idir maódhairibh agus thaódhairibh: óir is
dearbhráithresinn.

Nach bhfuil an duthaigh uile romhad? guidhim thú dealuigh thú féin
riomsa: madh áil leachd gabh don láimh chlé; annsin geabha misi don láimh
dheis: nó (ma théid) tú don láimh dheis, annsin racha misi don láimh
chlé.

Agus do thóg Lot a shuile súas, agus dochonnairc réiteach Jordán
uile, go raibh uisge go maith ar gach éun taóbh suil do sgrios an
tighearna Sodom agus Gomorrah, eadhon amhuil gháirdín an tighearna,
cosmhuil re talamh na Heigipte mar thigh tú go Soar:

Annsin do thogh Lot dó féin réiteach Jordáin uile, agus do aistrigh
Lot soir, agus do dhealuigheadar iad féin gach aón o chéile.

Do chomhnuigh Abram a ttír Chanáain, agus do chomhnuigh Lot a
ccaitreachaibh an réitigh, agus do shuidhigh a pháillíum leath re
Sodom.

Ach dobhádar daóine Shodom go holc, agus na bpecachuibh a
bhfiaghnuisi an tighearna go hiomurcach.

Agus do ráidh an tighearna ré Abram tar éis Lot dimtheachd uadh:
Tóg súas anois do shúile, agus féuch ón áit a bhfuil tú do thuaigh,
agus do dheas, soir agus síar.

Óir an fearann uile dochí tú dobhéura misi dhuit é, agus dot shíol
go bráth.

Agus dodheana mé do shíol amhuil luaithreadh na talmhan, iondus madh
fhéudan neach luaithreadh na talmhan dáireamh, annsin aireomhthar do
shíolsa mar an gceadna.

Éirigh, siubhail ar feadh an fearuinn, ann a fhad agus an a leithead,
óir dobhéura misi duit é.

Annsin do athruigh Abram a pháilliún, agus táinic, agus do
chomhnuigh a réiteach Mhamre, noch atá ann Ebron, agus do chuir
súas annsin altóir don tighearna.

Agus tarla a laethibh Amraphel Rí Sínair, Arioch Rí Ellasar,
Chedarlaomer Rí Elamh, agus Tidal Rí na gcineadhach.

Go ndearnadarso cogadh ré Bera Rí Sodom, agus re Birsah Rí
Gomorrah, Sínab Rí Admah, agus Semeber Rí Seboiim, agus ré Rí
Béla edhon Soar.

Do iadhadurso uile re chéile a ngleann Siddin; nocharbé an
fhairge shaillte.

Da bhliadhain déug dobhádur ag seirbis do Chedorlaomer, agus ar an
treas bliadhan déug do chogadur na aghuidh.

Agus annsa ceathramhadh bliadhain déug tainic Chedorlaomer, agus na
Righthe dobhí na fhochair, agus do bhuáileadar na Rephamigh an
Asterot Carnaim, agus na Susimigh ann Ham, agus na hemimigh an
Sabheh ciriataimh.

Agus na hoirthigh ann a sliabh Seir go nuige Elparan noch ata
láimh ris an bhfásach.

Agus do fhilleadar, agus tangadar go Henmispat eadhon Cádes, agus
do bhuaileadur crioch na nAmalecitech uile, agus marsin na
hamoritigh do áitreabhuigh Haseson-tamar.

Agus dochuaidh amach annsin righ Sodom agus rígh Béla (edhon
Soar) agus dfhearadar cath ríu a ngleann Siddim.

Re Chedorlaomer rígh Elam, agus re Tidal rígh na gcineadhach agus
Amraphel Rí Sináir, agus Harioch rígh Ellasar, ceithre ríghthe
ré cúig ríghthibh.

Agus dobhí gleann Siddim lán do lóguibh pice talmhuidhe, agus do
theich righ Sodom agus Gomorrah, agus do thuiteadur iontasin; agus an
mhéid do mhair do theitheadar fán tslíabh.

Agus rugadar léo maitheas Sodom agus Ghomorrah uile, agus a mbíadh
uile, agus do imthigheadar rompa.

Agus do ghabhadur Lot mac dearbhrathar Abram, noch do áitreabh a
Sodom, agus a mhaóin, agus do imthigeadur.

Agus ttáinig aón docuáidh as, agus dinnis do Abram an
teabhruidheach; óir do áitribh sé a réiteach Mhamre, an tamoriteach,
dearbhrathair Escoil, agus dearbhrathar Aner, agus dobhádurso a
ccomhcheangal re Abram.

Agus anuair dochualuidh Abram go raibh a dhearbhrathair gabtha na
phriosúnach, do armhuigh sé (a sherbhísigh) soighdiurtha rugadh ann a
thigh féin, trí chéud agus ochd bhfir dhéug, agus do thóruigh
iadsan go Dan.

Agus do roinn é féin na naghaidh, é féin agus a sherbhísigh san
oidhche, agus do bhuail iád, agus do lean orra go Hoba atá ar an
láimh chlé do Dhamascus.

Agus tug na creacha uile ar a nais, agus fós tug ar ais a
dearbhrathair Lot agus a mhaitheas, agus na mná fós, agus na daóine.

Agus dochuaidh rígh Sodom amach na choinne tar éis filledh ó
mharbhadh Chedorlaómer agus na righthe dobhí na fhochair a
ngleann Sabheh, edhon gleann an rígh.

Agus tug Melchisedec Rígh Sálem amach arán agus fíon; agus dobé
sagart an Dé roáird é.

Agus do bheannuigh é, agus adubhairt: bíodh Abram beannuighe on Día
as roáirde, sellbhuighe neimhe agus talmhan.

Agus go madh beannuighe an Día as roáirde, noch do thoirbhir do
naimhde ann do láimh: agus tug sé deachmhad anuile neithe dhó.

Agus adubhairt Rígh Sodom ré hAbram: tabhair dhamhsa na pearsanna
agus glac an mhaóin dhuit féin.

Agus adubhairt Abram ré Rígh Shodom: do thóg mé súas mo lámh chum
an tighearna an Día as roáirde, sealbhuighe neimhe agus talmhan.

Nach glacfaidh misi ó shnáite go héill bróige, agus nach glacfa mé
einní is leachdsa, deagla go naibéortha, dorinne mé Abram
saidhbhir.

Achd amháin a nduadur na hogánuigh, agus cuid ronna na muinntire
dochuáidh liom, Aner, Escol, agus Mamre, glacaidíssin a ccuid
ronna.

A ndíaigh na neitheannso, táinig briathar an tighearna chum Abram a
dtaisbeanadh ag rádh; ná himeaghluidh a Abram, is misi do scíath
agus do luáidheachd romhór.

Agus adubhairt Abram: a thighearna Día, cread dobhéura tú dhamh, ó
táim ag imtheachd gan chloinn, agus gurobé ann Teliezerso ó
Dhamascus stíobhard mo thighe.

Agus adubhairt Abram, féuch, ní thug tú síol ar bith dham; agus
féuch, aón rugadh ann mo thigh, as é is oighre oram.

Agus féuch, táinig bríathar an tighearna chuige, dá rádh; ní héso
bhus oighre ort, achd an té thiocfus amach as tinnibh féin bhus oighre
ort.

Agus tug leis amach é, agus adubhairt; féuch annois air neamh, áirimh
na réulta más éidir leachd a náireamh: agus adubhairt sé ris, as marso
bhías do shíol.

Agus do chreid seision ann sa tighearna; agus do mheas sé sin dó na
fhiréuntachd.

Agus adubhairt sé ris, as misi an tighearna tug amach thú as Ur na
gCaldéanach do thabhairt na tírese dhuit, chumh a beith na
hoighreachd agad.

Agus adubhairt seision; a thighearna Día, cionnud bhías a fhios agum
go madh oighreachd dham í.

Agus adubhairt ris; glac dhamhsa colpach thrí mblíadhan daóis, agus
gabhar baineann thrí mblíadhan daóis, agus reithe thrí mblíadhan daóis,
agus turtair agus colum óg.

Agus do ghlac sé iadso uile chuige, agus do rann se ann a lár iád,
agus do chuir gach aón phíosa as coinne a chéile: ach níor roinn sé na h
éin.

Agus anuáir a tangadar anénlaithe ansúas ar na conablachuibh do
dhíbir Abram íad.

Agus anuáir dobhí an ghrian ag dul faói, do thuit codladh trom ar
Abram, agus féuch do thuit úathbhás dorchaduis mhóir air.

Agus adubhairt Día ré Abram: bíodh a fhios agad go dearbhtha go
mbiáidh do shíol na coimhighthecha a ndúthaigh nach léo féin, agus
dodhénuid serbhís dóibh, agus go mbéidh a ndaóirse aca ceithre chéud
blíaghan.

Agus mar an gceadna an cineadhsin dá ndénuid serbhís béuradsa breath
orra, agus na dhiáighsin tiocfaidh amach maille re maóin mhóir.

Agus rachuidh tusa chum haithreach a síothchain, agus
adhlocthar thú anaóis fhoirfe mhaith.

Ach san cheathramhadh geinealach tiocfaidh siad annso arís; óir ní
bhfuil éigceart na Namoritech iomlán fós.

Agus tárla nuair dochuaidh an ghrían faói, go raibh dorcha, féuch
fuirnis dheatcha agus tóirsi le teinibh, noch do imthigh thríd na
codchuibhsin.

Annsa ló cheudnasin dorinne an tighearna chunnradh ré Abram, dhá
rádh; dot shíolsa thug mé an tírsi ó abhuinn na Héigipte go
nuige an sruth mór, sruth Euphrátes.

Na Cinetigh, agus na Cineisitigh, agus na Cadmonithigh,

Agus na hItitigh, agus na Perisitigh, agus na Rephamitigh,

Agus na hAmoritigh, agus na Canaanitigh, agus na Girgasitigh, agus
na Jebusitigh.

Anois, ní rug Sárai bean Abram clann ar bith dhó, agus dobhí
innilt Egipteach aice, darbhainm Hagar.

Agus adubhairt Sárai ré Abram: féuch anois do thoirmisg an
tighearna misi ó bhreith; íarruim ort téigh asteach chum minnilte;
dob éidir go bhfuighin clann da taóibh; agus tug Abram air do
ghlór Shárai.

Agus do ghlac Sárai bean Abram Hagar a hinnilt an Tégipteach,
a ndiáigh Abram dáitreabh deich mbliadhna a ttír Chanáain, agus
tug sí dá fear Abram í do bheith na mnaói aige.

Agus dobhí sé ag Hágar agus do toirrceadh í, agus anuair dochonnairc sí
go raibh sí torrach, dobhí a maighistreás tarcuisneach.

Agus adubhairt Sárai ré Abram: bíodh méugcóir ortsa, agus tug mé
mo chailín ad uchd, agus anuáir dochonnairc sí go raibh torrach,
dobhí misi tarcuisneach na radharc: go ndéuna Día breitheamhnus
eadrumsa agus tusa.

Achd adubhairt Abram ré Sárai: féuch atá do chailín ad láimh féin,
déuna ría mar dochithear dhuit: agus anuáir do mhasluigh Sárai í,
do theith sí as a fiaghnuisi.

Agus fuáir Aingeal an tighearna í láimh ré tobar uisge, san bhfásach:
láimh ris an tobar ar a tslighe go Súr.

Agus adubhairt sé; a Hagar, a chailín Shárai, cía as a ttáinig
tú? agus c áit a ttéid tú? Agus adubhairt sisi; atáim ag teichtheamh
ó radharc mo mhaighistreás Sárai.

Agus do ráidh aingeal an tighearna ría: fill ar do mhaigistreás, agus
umhluigh thú féin fana lámhuibh.

Agus adubhairt aingeal an tighearna: méideochuidh mé do shíol, nach
budh féidir a áireamh ar iomadamhlachd.

Agus adubhairt Aingeal an tighearna ría; féuch atá tú torrach, agus
agus béura tú mac, agus dobhéura tú Ismael dainm air: do chionn go
ccúala an tighearna do bhuaidhreadh

Agus bía sé na dhuine fhiadhta; biáidh a lámh anaghuidh gach aón
duine, agus láimh gach aónduine na aguidh: agus coimhneochuidh sé a
lathair a dhearbhrathar uile.

Agus do ghoir sí ainm an tighearna do labhair ría: thusa a Dhé dochí
mé: óir adubhairt sí, nar fhéuch misi mar an ccéudna annso a ndiáigh
an té dochí mé.

Uimesin do goireadh don tobar Beerlahai-roi: féuch atá sé idir
Chades agus Béred.

Agus rug Hágar mac do Abram, agus do ghoir Abram Ismael dá
mhac rug Hágar.

Agus dobhí Abram ceithre fichid agus sé bliadhna daóis, anuáir rug
Hágar Ismael dó.

Agus anuáir dobhí Abram nochad agus naói mbliadhna daóis; do
thaisbéin an tighearna é féin do Abram, agus adubhairt ris; Is misi an
Día uilechumhachdach, siubhuil am fhiadhnuisi agus bí diongmhalta.

Agus dodhéuna mé mo chunnradh eadrum agus tú, agus méideochuidh mé tú
go hanmhór.

Agus do thuit Abram ar aghuidh agus do chomhráidh Día ris, dá rádh;

Ar mo shonsa, féuch, atá mo chunnradh riot, agus biáidh tú a tathair
mhóráin cinidheach.

Agus ní Hábram bhus ainm ort óso amach; ach budh é hainm Abraham,
oir ad tathair mhóráin do chinidheachuibh dorinne me thú.

Agus dodhéuna mé ro thórrthach thú, agus dodhéuna mé cinidheacha dhíot,
agus tiocfaid ríghthe asad amach.

Agus daingneochuidh mé mo chunnradh eadrum féin agus tú, agus eadrum
féin agus do shíol ad dhiaigh ann a ngeinealachuibhsin mar chunnradh
síorruidhe, do bheith am Dhia dhuitse agus dot shíol ad dhiáigh.

Agus dobhéura mé dhuitsi agus dot shíol ad dhiáigh an fearann ann a
bhfuil tú ar cuairt, tír Chanaáin uile, mar sheilbh shíorruidhe;
agus bía mé mar Dhia aca.

Adubhairt Día ré Habraham; coiméudfuidh tú mo chunnradh ar an
adhbharsin, thú féin agus do shíol ad dhiáigh ann a ngeinealachuibh.

Aséso mo chunnradh noch chomhallfuidhigh eadrumsa agus sibhse,
agus do shíol ad dhiáigh; gach uile gein mhic bhur measg biaidh sé
timchillghérrtha.

Agus timchillgearrfaid feóil bhur réumchroicinn, agus biaidhsin mar
chomhartha an chunnartha eadrumsa agus sibhse.

Agus an mac bhías ochd lá daóis eadruibh, timchiollghearrfar é,
gach uile ghein mhic ann bhur ngeinealachuibh, an té bhérthar annsa
tigh, no cheannochar ar airgead ó choimhithigheach ar bith, nach bhfuil
dot shíolsa.

An té rugadh ann do thigh, agus an té ceannchadh ar hairgead, is
éigin a mbeith timchillghearrtha, agus biáidh mo chunnradh ann bhur
bhfeóil mar chunnradh síorruidhe.

Agus an leanamh mic gan timchillghearradh, gá mbía feóil a
réumhchroicinn gan timchillghearradh, gearrfuidhear an tanamsin amach ón a
phobal: do bhris sé mo chunnradh.

Agus adubhairt Día ré Hábraham; ar son Shárai do mhná, ní ghoirfe
tú Sárai dhi; ach Sárah bhías dainm uirre.

Agus beinneóchuidh misi í, agus dobhéura mé mac dhuitsi uaithe: fós
beinneochuidh mé í, agus biáidh sí na mathair chineadhach; tiucfuidh
Ríghthe cineadhach uaithe.

Annsin do thuit Abraham ar aghuidh, agus dorinne gáire agus a
dubhairt ann a chroidhe, an mbéurthar mac don tí atá a ccion a chéud
blíadhan daóis, agus Sárah atá nóchad blíaghan daóis an mbéura sí mac.

Agus adubhairt Abraham ré Día: dobhfearr liom go maireadh
Ismael ad fhiadhnuisi.

Agus adubhairt Día, béuruidh do bhean Sárah mach dháríribh dhuit
agus ghoirfe tú Isaac dainm dhe, agus daingneóchaidh misi mo chunnradh
ris na chunnradh shíorruidhe, agus rena shíol na dhiáigh.

Agus ar son Ismael, dochúala mé thú: féuch, do bheannuigh mé é, agus
dodhéuna mé síolmhar é, agus oirlíonfad go hiomarcach é: Dhá phrionnsa
dhéug gheinfeas sé, agus dodhéuna mé cineadh mór dhe.

Ach mo chunnradh daingneochuidh mé ré Hisaac noch bhéuras Sárah
dhuitsi ann sanuáir chinntesi, annsa bhliadhuinsi chuguinn.

Agus do scuir do bheith ag caint ris, agus dochuáidh Día suas ó
Abraham.

Agus do ghlac Abraham Ismael, agus gach a rugadh ann a thigh agus
gach ar ceannchadh ar a chuid airgid, gach uile fhirionnach a measg
daóine thighe Abraham, agus do thimchillghearr feóil a
réumhchroicinn annsa lósin féin mar adubhairt Día ris.

Agus dobhí Abraham nóchad agus naói mbliadhna anuáir do
timchillghearradh é a bhfeóil a réumhchroicinn.

Agus dobhí Ismael a mhac trí bliadhna déug daóis anuáir do
thimchillghearradh é a bhfeóil a réumhchroicinn.

Ann sa ló chéudna do thimchillghearradh Abraham, agus a mhac
Ismael.

Agus anuile fhear ann a thigh, rugadh sa tigh, agus do cheannchadh
ar airgead ón choimhightheach, do timchillghearradh íad maille ris.

Agus do fhoillsigh an tighearna é féin dó a réiteach Mhamre, agus do
shuigh sé a ndorus na puible a tteas an laói.

Agus do thóg a shúile súas, agus damharc sé, agus féuch dochonnairc
sé tríur fear na seasamh láimh ris, agus anuáir dochonnairc sé íad do
rith na gcoinne ó dhorus na puible, agus do chlaón é féin go talamh.

Agus adubhairt, a tighearna, má fuáir mé anois fabhar an do radharc:
guidhim sibh ná himthigh ód sheirbhíseach.

Guidhim sibh, tugthar beagán uisge (chugaibh) agus ionnlaigh bhur
ccossa agus déunuid comhnuidhe faói an chrann.

Agus dobhéura misi greim aráin, agus solásuighidh bhur ccroidhthe: tar
éissin imtheachuigh sibh romhuimh: óir is uimesin tangabhair chum bhur
searbfhoghantuigh; agus adubhradarsan; déuna mar adubhairt tú.

Agus do dheifrigh Abraham don phubuil mar a raibh Sárah, agus a
dubhairt, deifrigh tráth trí meadha do mhin phlúir, suaith é agus déuna
bairgena ar an tteallach dhe.

Agus do rith Abraham gus anairighe, agus tug leis laógh brisc maith,
agus tug dóganach é, agus do dheifrigh sé dá dheasughadh.

Agus do ghlac sé im agus bainne agus an laógh, noch do dheasuig sé; agus
do chuir na bhfiadhnuisi é, agus do shuidh láimh ríu faói an chrann, agus
adúadarsan.

Agus adubhradar ris: cáit a bhfuil Sárah do bhean? agus do
ráidh seision, féuch atá sí san phubuil.

Agus do ráidh seision; go deimhin fillfidh mé chugad do réir aimsire
na beatha: agus féuch Sárah do bhean biáidh mac aice. Agus dochúaluidh
Sárah sin a ndorus an phubail dobhí air a chúl.

Anois dobhí Abraham agus Sárah aósta, agus do chuireadar morán
dá naimsir thárrsa agus do scuir do bheith ag Sárah do réir chúrsa na
mban.

Uimesin dorinne Sárah gáire innte féin, dá rádh; tar éis mo
bheith aósda foirfe, an bhfuighe mé solás, ar mbeith foirfe do mo
tighearna mar an gcéudna.

Agus adubhairt an tighearna ré Hábraham: créud fa ndeárna Sárah
gáire, ag rádh; an dearbhtha go mbéura misi leanamh noch atáim foirfe.

An bhfuil éinní rochruáidh ag an ttighearna? annsanuáir chinnte
fillfidh mé chugad do réir aimsire na beatha, agus biáidh mac ag Sárah.

Annsin do shéun Sárah dhá rádh; ní dhearna misi gáire, óir dobhí
eagla uirre: agus adubhairt seision, ní headh ach dorinne tú gáire.

Agus déirgheadar na fir súas assin, agus dféuchadar leath ré
Sodom agus dochuáidh Abraham leó dá mbreith ar a tslighe.

Agus do ráidh an tighearna: an gceilfidh mé ar Abraham an nísi
atáim do dhéunamh.

O chítear go ttiucfa Abraham go dearbhtha chum bheith na chineadh
mhór cumhachdach, agus go mbéidh cinidheacha an domhuin uile beannuighe
annsan.

Óir is aithnidh dhamhsa é go ttiubhra aithne dhá chloinn, agus dá
theaghlach na dhiaigh, agus coimhédfuid slighe an tighearna do dhéunamh
ceirt, agus breitheamhnuis; ionnus go ttiubhra an tighearna air
Abraham an nísin do labhair dá thaóbh.

Agus adubhairt an tighearna: do chionn gur mór comhairc Shodom,
agus Ghomorrah, agus do chionn go bhfuilid a bpeacuidh rothrom.

Rachuidh mé síos anois, agus féucfa mé a ndearnadur thríd amach do
réir a gcomarc tháinic go nuige mé, agus muna ndearnsad biáidh a fios
agum.

Agus do fhilleadur na daóine anaighthe assin, agus dochúadar leath
re Sodom: ach do sheas Abraham go fóill a lathair an tighearna.

Agus do thriall Abraham a bhfogus, agus adubhairt: an sgriosfuidh tú
fós an firéun mar aón ris an cionntach?

Dobféidir go bhfuil caógadh firéun astigh ann sa chathruigh; an
scriosfa tú marsin, agus nach coigeola tú an áit ar son an chaógaidh
firéun atá innte.

Go madh fada sin uaitsi a dhéunamh marso; an fíréun do mharbhadh
maille ris an cciontach: agus go mbiáidh an firéun mar an cciontach, go
madh fadasin uaitsi: nach déuna breitheamh na talmhan uile ceart?

Agus adubhairt an tighearna: ma gheibhim a Sodom caógad firéun
astigh san chathruigh, annsin coigeoluidh mé anáit uile ar a son.

Agus adubhairt Abraham ar bhfreagra dho; féuch do ghabh misi orm
labhairt ris an tighearna, nach bhfuil ionnam ach cré, agus luáithreadh.

Dobféidir go tteisteabhuidh cúigear don chaógad firéun; an sgriosfa
tú an chathair uile ar son (easbuidh) cúigir? agus adubhairt seision, má
gheibhim cúigear, agus dá fhichid ann, ní sgriosfa mé í.

Agus do labhair sé ris fós arís, agus adubhairt: dobféidir go
bhfuighthigh dhá fhichid ann: agus adubhairt seision: ní dhéuna mé é ar
son dá fhichthiod.

Agus adubhairt sé ris, oh ná bíodh an tighearna feargach, agus
laibhéora misi: dobféidir go bhfuighthí triochad ann; agus adubhairt
seision ní dhéna mé é, má gheibhim tríochad ann.

Agus adubhairt seision; dobféidir go bhfuighthi fithche ann: agus
adubhairt sesion: ní sgriosfa me í air son fhithchid.

Agus adubhairt seision: oh ná bíodh fearg ar an ttighearna,
agus laibheóra mé ach so amháin: dobféidir go bfhuighthi deithneamhar ann:
agus adubhairt seision; ní sgriosfa me í ar son an deichneamhair.

Agus do imthigh an tighearna roimhe ar ball mar do scuir sé dha
chomhrádh ré Habraham; agus do fhill Abraham da áit féin.

Agus tangadar dá aingeal go Sodom trathnóna, agus dobhí Lot na
shuighe a ngeata Shodom: agus anuair dochonnairc Lot íad, do
éirigh súas do theagmhail ríu: agus do chlaón sé é féin maille ré na
ghnuichd síos go talamh.

Agus adubhairt sé: féuchuidh anois a thighearnadha, íarruim oruibh
fillidh asteach go tigh bhur seirbhísigh, agus fhanuidh ar feadh na h
oidhche, agus ionnluigh bhur ccosa, agus éireochuidh sibh súas go moch,
agus rachaidh sibh romhuibh ann bhur tturus: agus adubhradarsan; ni h
eadh ach anfam ar a tsráid feadh na hoidhche.

Agus do sháruigh sé orra go mór, agus do fhilleadar asteach
chuige, agus dochuadur don tigh; agus dorinne sé féusda dóibh, agus do
bhruith sé arán gan laibín, agus a duadarsan.

Ach suil do luigheadar síos tangadur daóine na caithreach (eadhon)
daóine Shodom archeana, anúir timchioll an tighe, eidir shean agus óg,
an pobal uile ar gach uile thaóbh.

Agus do ghoireadar ar Lot, agus adubhradur ris: cáit a bhfuilid
na daóine tháinig chugad anochd? tabhair amach chuguinne íad go mbeith a
bhfios aguinn.

Agus dochuaidh Lot amach san dorus chuca, agus do dhruid sé an dorus
na dhíaigh.

Agus adubhairt, guidhim sibh a dhearbhráithre, ná déunaid a chomholc
sin do ghníomh.

Féuchuidh anois, atáid agum días inghean nar fhionn fear, iarruim oruibh
leigidh dhamh a ttabhairt chuguibh amach, agus déunaidh ríu mar dochítear
dhaóibh: amháin ná déunaid éinní air na fearuibhse; óir is chuige sin tangadur
fá dhíon mo tighse.

Agus adubhradursan, seas síar: agus adubhradur arís, na aónar
tháinic an fearso ar chuáirt asteach, agus ní fuláir leis bheith na
bhreitheamh; anois dodhénam ní is measa riotsa ná ríusan, agus do
sháruigheadar go mór an tóglach (eadhon) Lot, agus tangadur a bhfogus
don dorus dá bhriseadh.

Ach do chuireadar na daóine a lámh amach, agus do thairrngeadar Lot
chuca asteach agus do druideadur an dorus.

Agus do bhuaileadar na daóine ag dorus an tighe le doille ó bheag go
mór, ionnus gur thuirsigheadar iad féin ag iarruidh an doruis.

Agus adubhradar na fir ré Lot; an bhfuil agad annso éinneach eile,
do chlíamhuin, do mhaca agus hingheana, gidhbé ar bith atá agad annsa
chathruigh tabhair iad amach as anáitsi.

Oir sgriosfuimne anáitse do chionn gur fhás anéighmhe mhór a
lathair an tighearna, agus do chuir an tighearna sinne dhá sgrios.

Agus dochuáidh Lot amach, agus do labhair réna chleamhnuibh noch do
phós a ingheana, agus adubhairt: gluaisigh, fágbhuidh anáitsi amach;
óir sgriosfuidh an tighearna an chathairso; ach dar lena cleamhnuighibh bá
fear moguidh é.

Agus anuáir do éirigh an mhaidion, annsin do bhrosduighedar na h
aingil Lot ag rádh: éirigh glac do bhean agus do dhías inghean atá ann
so, deagla go ttuitfeá a ccionta na caithreach.

Agus mar dobhí ag déunamh moille, rugadur na daóine ar láimh air,
agus ar láimh a mhná, agus air láimh a dheisi inghean, ar mbeith don
tighearna grásamhuil dó, agus tugadur leó amach é, agus do suigheadar
taóbh amuigh don chathruigh é.

Agus tárla anuáir thugadur léo amach íad, go ndubhairt sé, teith lé
tanam, ná féuch ad dhiaigh, agus ná fan annsa réiteach uile; teith fán
tsliabh, deagla do aidhmhillthe.

Agus adubhairt Lot ríu; oh, ní marsin, a thighearna.

Féuch annois, fuáir do shearbhfoghantuigh grása ad radharc, agus do
méuduigh tú do thrócaire noch do thaisbéin tú dhamhsa ag cumhdach mh
anma: agus ní fhéuduim teitheamh fan tslíabh deagla uilc éigin do bhuain
damh, agus go bhfuighinn bás.

Féuch anois, is fogus an chathairsi re teitheamh chuice, agus is beag
í; oh, léigthear dhamh teitheamh annsúd (ané nach beag í?) agus
mairfidh manam.

Agus adubhairt seision ris; féuch do ghabh mé hathchuighidh chugam
a ttaóibh an neithesi mar an cceudna, nach millfe mé an chathairsi
air son ar labhair tú.

Deifrigh ort, teith annsúd; óir ní fheuduimsi einní do dhéunamh no
go ndeachaidh tú annsúd: uimesin do goireadh Soar dainm don
chathruigh.

Déirigh an ghrían air an dtalamh anuáir dochuáidh Lot asteach
go Soar.

Annsin do fhear Día ar Shodom agus ar Ghomorrah ruibh agus teine
ón tighearna amach as flaitheamhnus.

Agus do theilg seachad na caithreachasin agus an fearann uile, agus
áitreabhuigh na ccaithreach uile, agus an ní do fhás ar an ttalamh.

Ach do fhéuch a bhean na dhiáigh taóbh shíar dhe, agus dorinneadh
piléir saluinn di.

Agus do éirigh Abraham go moch ar maidhin go nuige anáit ar sheas
sé as choinne an tighearna.

Agus do fhéuch sé ar Shodom agus ar Ghomorrah, agus ar fhearann
an réitigh uile, agus do amhairc, agus féuch dochuáidh deatach na tíre
suas amhuil dheatuigh fhuirnise.

Agus tárla anuáir do sgrios Día caithreacha an réitigh gur chuimhnigh
Día air Abraham, agus gur chuir sé Lot amach as lár anáir anuáir do
sgrios sé na caithreacha ann a raibh Lot na chomhnuidhe.

Agus dochuáidh Lot suas amach as Soar agus do chomhnuidhe ar a
tslíabh agus a dhías inghean na fhochair, óir dobeagal leis
comhnuidhe do dhéunamh a Soar; agus do áitribh sé anuaimh é féin agus
a dhías inghean.

Agus dubhairt an tí budh sine ris an tí dobóige: atá ar nathair
foirfe, agus ní bhfuil duine ar domhan dobhiáidh aguinn do réir modha an
tsaóghuil uile.

Gluais, tugam air ar nathair fíon dól, agus luighfiom na fhochair go
ccoimheudum síol ó ar nathair.

Agus tugadar ar a nathair fíon d ól anoidhchesin, agus dochuaidh
an bhean budh sine asteach agus do luigh lena hathair, agus níor
mhothuigh sé anuáir do luigh nó do éirigh sí.

Agus tárla arna mhárach go ndubhairt an inghean budh sine ris an
inghein dobóige, féuch do luidh misi aréir leam athair, tugam air fíon d
ól anochd mar an ccéudna, agus éirighsi asteach, agus luidh leis, go
ccongmham síol ó ar nathair.

Agus tugadar ar a nathair fíon dól an oidhchesin mar an gcéudna,
agus do éirigh an bhean dobóige, agus do luidh aige, agus níor
mhothuidh seision anuáir do luidh si síos, nó anuáir do éirigh sí.

Marso dobhádar días inghean Lot torrach agá nathair.

Agus rug an bhean bá sine mac, agus tug Móab dainm air: asé an fear
céudnasin as athair do na Moabitibh gus aniugh.

Agus an bhean dobóige rug si mac mar an gcéudna, agus do goir
Ben-ammi dainm dhe: asésin as athair do chloinn Ammon gus
aniugh.

Agus do ghluáis Abraham assin don tír bu dheas, agus do áitreabh
eidir Cades agus Súr, agus dorinne comhnuide an Ghérar.

Agus adubhairt Abraham a ttaóibh Shárah a mhná; así mo
dheirbhsíur í: agus do chuir Abimelech rígh Gérar fios, agus do
ghlac sé Sárah.

Ach táinic Día go Habimelech anaisling sanoidhche, agus
adubhairt ris: féuch, ní bhfuil ionnad ach duine marbh treas an
mnaói do ghlac tú: óir is bean fhir í.

Ach ní táinig Abimelech na gar; achd adubhairt sé, a tighearna an
muirfidh tú marsin cineadh ionnruic?

Nach dubhairt seision riomsa, sí mo dheirbhsíur í? agus sisi mar an
gcéudna, isi féin adubhairt, sé mo dhearbhrathair é: a simplidheachd
mo chroidhe, agus a neimhchionta mo lámh dorinne misi so.

Agus adubhairt Día anaisling ris: is fíor, is aithnid damhsa gur ó
chroidhe ghlan dorinne tú so; óir do chonnuimh mé ó phecadh do dhéunamh
am aghaidh thú: Uimesin nar léig mé duit buáin ría.

Uimesin annois aisig don fhior a bhean; óir is fáidh é, agus guidhfidh
ar do shon, agus bíaidh tú beó; agus muna aisiogtha tú í, bíodh a fhios
agad go bhfuighe tú bás go deimhin, thú féin agus an mhéid ghabhus leachd.

Uimesin do éirigh Abimelech go móch ar maidin, agus do ghoir a
sherbísigh uile chuige, agus do innis na neithesi uile ann a gclúasuibh,
agus do líonadar na daóine deagla mhóir.

Annsin do ghoir Abimelech Abraham, agus adubhairt ris: créd
dorinne tusa linne, agus créud anurchóid dorinne mé féin duit, as a ttug
tú pecadh mór oram féin agus ar mo riogachd? dorinne tú gníoma orumsa
nár chóir a dhéunamh.

Agus adubhairt Abimelech ré Abraham; créd dochonnairc tú as a
ndearna tú an nísi?

Agus adubhairt Abraham, do chionn gur saóil mé go deimhin nach
bhfuil eagla Dé sanáitsi, agus go muirfidh misi ar son mo mhná.

Agus go dheimhin thairissin as í mo dhearbhsiúr í; is inghean dom
athair í, ach ní hinghean dom mhathair í: agus tugadh na mnaói dhamh í.

Agus tárla anuáir thug Día ormsa imtheachd romham ó thigh mathar
do ráidh mé ría; is éso do chineáltussa dodhéunas tú orumsa; ann gach
uile bhall iona ttiucfam, abair dom thaóbhsa, asé mo dhearbhrathair é.

Agus do ghlac Abimelech caóirigh agus daimh, agus óglaóich, agus
inniltigh, agus tug do Abraham íad, agus do aisig Sárah a bhean dó.

Agus adubhairt Abimelech, féuch atá mo dhúthaigh as do choinne,
comhnuigh sanáit is fearr chítear dhuit.

Agus ré Sárah adubhairt sé, féuch, tug mé dot dhearbhrathair míle
(píosa) airgid, féuch atá sé dhuitsi na fholach súl; donuile da bhfuil
ad fhochair agus a bhfochair anuile (eile): marsin fuáir sí achmhusán.

Annsin do ghuidh Abraham Día, agus do leighis Día Abimelech agus a
bhean agus inniltigh, agus rugadar clann.

Oír do dhruid an tighearna go daingean anuile bhrú a ttigh
Abimelech ar son Shárah bean Abraham.

Agus táinig an tighearna dféuchuin Shárah mar adubhairt sé, agus
dorinne Día do Shárah mar adubhairt sé.

Oír do toirrcheadh Sárah, agus rug mac do Abraham na aóis fhoirfe,
annsanam chinnte dar labhair Día ris.

Agus tug Abraham Isaac dainm air an mac rugadh dho, noch rug
Sárah dhó.

Agus do thimchillghearr Abraham a mhac Isaac, ar mbeith ochd lá
daóis, fá mar daithin Día dhe.

Agus dobhí Abraham céud blíaghan daóis anuáir dorugadh a mhac
Isaac dhó.

Agus adubhairt Sárah, tug Día orum gáire dhéunamh, ionnus gach a
ccluin go ndéunuid gáire liom.

Agus adubhairt sí, cía adéuradh ré Habraham go ttiubhradh Sárah
cíoch do chloinn? óir rug mé mac dhó na aóis fhoirfe.

Agus do fhás an leanamh agus do hoileadh é, agus dorinne Abraham
féusda mór an lá céudna ar coisgeadh Isaac ó chích.

Agus dochonnairc Sárah mac Hágar an tÉigpteach, noch dorug sí
dAbraham, ag magadh.

Uimesin adubhairt sí ré Hábraham, teilg amach an bhean dhaórsa
agus a mac, óir ní bhía mac na mná daóire na oighre maille ré mo
mhacsa, eadhon Isaac.

Agus dobhí an ní rodhoiligh a súilibh Abraham ar son a mhic.

Agus adubhairt Día ré Hábraham; ná bíodh sé na dhoilgeas agad ar
son anogánuigh agus ar son do mhná daóire: sanuile ní dá ndubhairt
Sárah, éisd ré na glór, óir is an Isaac goirfidhear do shliochd.

Agus mar an gcéudna do mhac na mná daóire dodhéuna misi cineadh, do
bhrígh gurab é do shíolsa é.

Agus do éirigh Abraham súas go moch ar maidhin, agus do ghlac arán
agus buidél uisge, agus tugsin do Hágar, agus do chuir ar a gualuinn
é, agus an leanamh, agus do chuir ar siubhal í, agus do imthigh sí,
agus dobhí ar fud fhásuigh Bheerséba.

Agus do caitheadh an tuisge dobhí san mbuidél, agus do theilg si an
leanamh fá aón do na toruibh.

Agus do imthigh agus do shuigh síos as a choinne, tamall maith uadh fa
thuairim urchuir soighde: óir adubhairt sí, ná faicim bás an leinimh.
Agus do shuigh sí as a choinne anunn, agus ar ttóghbhail a gotha go hárd,
do ghuil sí.

Agus dochúaluidh Día guth an leinimh, agus do ghoir aingeal Dé ar
Hágar ó neamh, agus adubhairt ría: créd ghoilleas ort a Hágar; ná
bíodh eagla ort, óir dochúaluidh Día guth an leinimh mar a bhfuil sé.

Eirigh, tóg súas an leanamh, agus connaimh ann do láimh é, óir dodhéuna misi
cineadh mór dhe.

Agus do oscuil Día a súile; agus dochonnairc sí tobar uisge, agus do
imthigh, agus do líon an buidél donuisge, agus tug deoch don leanamh.

Agus dobhí Día leis an leanamh, agus do fhás sé, agus do chomhnuigh
san bhfásach, agus dobhí na shoighdiur.

Agus do chomhnuigh a bhfásach Pháran, agus tug a mhathair bean
chuige ó chrích na Hégipte.

Agus tárla fánamsin gur labhradar Abimelech agus Phichol
príomhchaiptín a shlúagh ré Hábraham: atá Día leachtsa sanuile
ní dá ndéun tú.

Anois ar anadhbharsin tabhair dhamhsa Día do mhionnuibh, nach
déuna tú bréag riom, ná ré mo mhac, no ré mac mo mhic: ach do réir an
chinéil dorinne misi ort, go ndéuna tusa dhamhsa agus don duthaidh ann ar
fan tú.

Agus adubhairt Abraham dobhéura mo mhionna.

Agus tug Abraham achmhusán dAbimilech fá thobar uisge do bhean
muinntir Abimilech amach ar éigin.

Agus adubhairt Abimelech, ní fheidir misi cía rinne an nísi: níor
innis tusa dhamh agus ní mó dochúala mé é, achd aniugh.

Agus do ghlac Abraham caóirigh, agus daimh, agus tug dAbimelech
íad, agus dorinneadar araón ceanngal.

Agus do chuir Abraham seachd nuain bhainnionna don tréd ar leith
leó féin.

Agus adubhairt Abimelech ré Hábraham: créud as cíall do na
seachd nuanuibh bainionnaso do chuir tú ar leith?

Agus adubhairt seision: óir na seachd nuain bhainionnso géubhuidh
tusa as mo láimse, ionnus go mbeidh na bhfiadhnuisi agum, gur thochuil mé
an tobarso.

Uimesin do ghoir sé donáit Beerséba, do chionn gurab ann tugadar
araón mionna.

Marso dorinneadar cunnradh, a mBeerséba; annsin do éirigh
Abimilech súas agus Phichol príomhchaiptín a shlúagh, agus do
fhilleadar go crích na bhPhílistineach.

Agus do chuir Abraham fás crann a mBeerséba, agus do ghoir ann
sin ar ainm an tighearna an Día biothbhuan.

Agus do fhan Abraham a ccrích na bhPhílistíneach morán do
laethibh.

Agus tárla a ndíaigh na neitheannso, gur theasduigh Día Abraham,
agus go ndubhairt ris: a Abraham; agus adubhairt seision; féuch mé
annso.

Agus adubhairt: glac annois do mhac, haónmhac amháin, ar a bhfuil
grádh agad, agus éirigh go crích Mhóriah, agus iodhbuir annsin é mar
offráil loisge, air aón do na sléibhtibh inneósus misi dhuit.

Agus do éirigh Abraham go moch ar maidin, agus do ughmuidh a asal,
agus rug días dá ógánchuibh leis, agus a mhac Isaac; agus do scoilt
an connadh don offráil loisge, agus do éirigh súas, agus dochuáidh gus
an áit adubhairt Día ris.

Ansin ar an treas lá do thóg Abraham a shúile súas, agus
dochonnairc an áit a bhfad uadh.

Agus adubhairt Abraham réna ógánachuibh: fanuidhsi annso, a
bhfochair an asail, agus rachaidh misi agus an leanamh annsúd, agus
dodhénam adhradh, agus tiucfam chuguibhse arís.

Agus do ghlac Abraham connadh na hoffrála loisge, agus do chuir é ar
muin a mhic Isaac, agus do ghlac an teine na láimh, agus sgían, agus
dochúadur araón le chéile.

Agus do labhair Isaac renathair Abraham, agus adubhairt, a athair;
agus adubhairt seision: agso mé a mhic: agus adubhairt seision: féuch
agso an teine agus an connadh, ach cáit a bhfuil an túan chum na h
offrála loisge?

Agus adubhairt Abraham; a mhic dogheabha Día úan dó féin chum
offrála loisge: dochúadur marsin araón lé chéile.

Agus tangadar araón gus an áit do innis Día dhósan, agus dorinne
Abraham altóir annsin, agus do chuir an connadh go deas, agus do
cheangail a mhac Isaac, agus do leag ar an altóir é ar uachdar an
chonnuigh.

Agus do shín Abraham a lámh amach, agus do ghlac an sgían do
mharbhadh a mhic.

Agus do ghoir aingeal an tighearna air ó neamh, agus adubhairt;
Abrahaim, Abrahaim: agus adubhairt seision; agso mé.

Agus adubhairt sé, ná beanadh do lámh ris an leanamh, agus ná déun
éinní ris: óir aithnighim anois go bhfuil eagla Dé ort, ó nár chonnuimh tú
do mhac, haónmhac amháin uáim.

Agus do thóg Abraham a shúile súas, agus damhairc sé, agus féuch,
dobhí taóbh shíar dhe reithe ceanguilte le na adharcuibh ann a ttor,
agus dochuáidh Abraham, agus do ghlac an reithe, agus do íodhbuir é
mar offráil loisge anáit a mhic.

Agus do ghoir Abraham dainm don áitsin Jehobhah-Ireh, mar a
dearthar gur aniugh; a slíabh an tighearna dochífidhear é.

Agus do ghoir aingeal an tighearna ar Abraham an dara huair ó neamh,

Agus adubhairt; do mhionnuigh mé oram féin, arsa an tighearna, do
chionn go ndearna tú an nísi, agus nar choigil tú do mhac, haón mhac
amháin:

Am beannughadh go mbeannochad thú, agus go méideochuidh mé do shíol
amhuil réulta nimhe, agus mar an ngaineamh ar thráigh na fairge, agus
sealbhochuid do shíol geataidhe a námhad.

Agus ann do shíolsa bhéid an uile chineadh ar talamh beannuighe, do
chionn gur umhluigh tú dom ghlór.

Marsin do fhill Abraham a ccionn a ógánach, agus do éirgheadur súas,
agus dochúadur an éinfhear go Beerséba, agus do chomhnuidh Abraham
a mbeerséba.

Agus tárla tar éis na neitheannso, gur hinniseadh Dabraham ag rádh;
féuch, Mileah mur rug sí mar an gcéudna clann dod dhearbhrathair
Nahor

Hus a chéidghin, agus Bus a dhearbhrathair, agus Cemuel athair
Aram,

Agus Chesed, agus Haso, agus Pildas, agus Jidlaph, agus
Betuel.

Agus do ghein Betuel Rebecah: an tochdarso rug Milcah do
Nahor dearbhrathair Abraham.

Agus a leannán, dá ngoirthí Reumah, rug sí mar an ccéudna Tébah,
agus Gaham, agus Tahas, agus Maacah.

Agus dobhí Sárah céud agus seachd mbliadhna fichiod daóis:
asíadso bliadhna beatha Shárah.

Agus fuáir Sárah bás a cCíriat-arba; asésin Hebron a ttír
Chanaáin: agus táinig Abraham do dhéunam doilghis fa Shárah,
agus do ghul tríthe.

Agus do sheas Abraham súas ó láthair a mhairbh, agus do labhair ré
machuibh Hét, dhá rádh.

Atáimsi am choimhightheach, agus am fhior cuarta aguibhse, tugaidh
dhamh áit adhluice aguibh, go nadhlacuinn mo mhairbh as mo radharc.

Agus do fhreagradar clann Hét Abraham, ag rádh ris.

Eísd rinne a thighearna, ataóisi ad phrionnsa chumhachdach ó Dhía
eadruinne, cuir do mhairbh an do rogha róimh adhlaice dá bhfuil
aguinn; ní choinneochuidh aón duine aguinn a thúma uáit.

Agus do sheas Abraham súas, agus do umhluidh sé é féin do mhuinntir
na tíre, eadhon do chloinn Het.

Agus do labhair sé ríu, ag rádh: más í bhur ninntinn go nadhlacuinn
mo mhairbh as mo radharc, éistigh rium, agus labhruidh ar mo shon re
Héphron mhac Sohar.

Go ttugadh sé dhamh uáimh Mhacpelah, noch atá aige, atá a
ndeireadh a mhachaire; ar iomlán anairgid as fíu é dobhéura sé
dhamh é, mar sheilbh áite adhlaice eadruibhsi.

Agus dobhí Ephron na chomhnuidhe a meisg chloinne Hét. Agus do
fhreaguir Ephron an tititech, Abraham anéisdeachd chloinne
Hét, eadhon gach aóin dá ndeachuidh asteach a ngeatadhuibh a
chaithreach, dá rádh:

Ní headh a thighearna, éisd riumsa: an magh dobheirim dhuit, agus
an uáimh atá ann dobheirim dhuit é, a lathair chloinne mo dhaóine
bheirim dhuit é; adhluic do mhairbh.

Agus do umhluigh Abraham é féin síos a lathair luchd na tíre.

Agus do labhair ré Héphron anéisteachd phobuil na tíre, ag rádh;
ach má bheir tusa uait é, iarruim ort éisd riumsa: dobhéura misi
airgead duit ar an magh; glac uaim é, agus adhlaicfidh mé mo mhairbh
ann.

Agus do fhreagair Ephron Abraham ag rádh ris,

A thighearna, eist riumsa, as fíu an fearann ceithre chéud secel
airgid; créad ésin eadrumsa agus tusa; uimesin adhluic do mhairbh.

Agus tug Abraham aire Déphron, agus do mhéaduigh Abraham an
tairgead dÉphron fá mar dainmnidh sé anéisteachd mhac Hét,
ceithre chéud secel airgid chorónta ag an cceannuighe.

Agus magh Ephroin, noch dobhí a Machpelah, as comhair Mhamre, an
magh agus an uaimh dobhí annsin, agus an uile chrann dobhí san
mhachaire noch dobhí ann sna teórannuibh fáccuairt, dorinneadh
daingean íad.

Dabraham mar sheilbh, a lathair chloinne Hét, as coinne a
ndeachuidh asteach a ngeatadhuibh a chaithreach.

Agus na dhiáighso do adhluic Abraham Sárah anuáimh mhuighe
Mhachpelah láimh re Mamre: asésin Hébron a ttír Chánaain.

Agus an magh, agus an uaimh atá ann dorinneadh daingean íad D
abraham mar sheilbh áite adhluicthe ó mhacuibh Hét.

Agus dobhí Abraham aósta, agus ar ndul a láethibh, agus do
bheannuigh an tighearna Abraham san uile ní.

Agus adubhairt Abraham ris an tsearbhfhoghantuigh fá sine na thigh,
do righluidh an uile ní dá raibh aige, guidhim thú cuir do lámh faói mo
shlíasuid.

Agus dobhéur ort a mhionnughadh treas an ttighearna Día mór nimhe,
agus Día na talmhan, nach dtiubhra tú bean dom mhac dingheanuibh na
cCanaaniteach, a measc a náitreabhuim.

Ach rachaidh tú dom thír dhúthaigh, agus go nuige mo ghaól, agus
dobhéura tú bean dom mhac Isaac.

Agus adubhairt an searbhfogantuigh ris; dobféidir nach bíadh fonn ar
an mnaói misi leanmhuin don tírsi: an ccaithfidh mé do mhac do bhreith
arís don tír as a ttáinic tusa.

Agus adubhairt Abraham ris: tabhairsi dod aire nach béura tú mo
mhac annsin arís.

An tighearna Día nimhe, noch tug misi ó thigh mathar agus ó dhúthuige
mo chinidh, agus noch do labhair rium, agus tug a mhionna dhamh ag rádh;
dod shíol dobhéura mé an dúthaighsi, cuirfidh sé a aingeal romhad, agus
dobhéura tú bean dom mhac assin.

Agus muna áill ris an mnaói do leanmhuin, annsin bías tusa saór óm
mhionnuibsi; amháin ná beir mo mhac annsin arís.

Agus do chuir an searbhfhoghantuigh a lámh faói shlíasuid Abraham
a mhaighistir, agus tug a mhionna dhó a ttaóibh na cúisisin.

Agus do ghlac an searbhfhoghantuigh deich ccámhuill do chamhuilluibh
a mhaighistir, agus do imthigh (óir dobhí maóin a mhaighisdir uile fá na
lámhuibh) agus do éirigh sé, agus dochuáidh go Mesopotámia go cathair
Nahor.

Agus tug ar a chámhulluibh a légion ar a nglúinibh taóbh amuigh don
chathruigh láimh ré tobar uisge anaimsir an tráthnóna, eadhon san am a
ttéid mná amach do tharruing uisge.

Agus adubhairt sé: a thighearna a Dhé mo mhaighistir Abraham,
iarruim ort rathaidh dhamh san lóso, agus taisbéin cinealtus dom
mhaighistir Abraham.

Féuch atáim am sheasamh annso láimh ris an tobar uisge, agus tigid
ingheana mhuinntire na caithreach amach do tharruing uisge.

Agus tigeadh a ccrích, an mhaighdean ré naibeóra misi, guidhim thú,
léig ar lár do shoitheach, go nibhe mé deoch; agus adéura sisi ibh,
agus dobhéura mé deoch dot chámhulluibh mar an ccéudna, go madh ísin
an bhean do órduigh tusa dot sheirbhíseach Isaac; agus rissin
aitheónus misi gur thaisbéin tú cinealtus dom mhaighistir.

Agus tárla, suil do sguir sé do chaint, féuch go ttáinic Rebecah
amach, noch rugadh do Bhetuel mhac Milcah, bean Nahor,
dearbhrathair Abraham, agus a soitheach ar a gúaluinn.

Agus dobhí anóigbhean rosgíamhach ré féchuin uirre, na maighdin,
agus níor chionntuigh éinfhear ría: agus dochuáidh síos gus an ttobar, agus
do líon a soitheach, agus táinig ansíos.

Agus do rith an seirbhíseach do theagmháil ría, agus adubhairt:
guidhim thú, léig dhamhsa beagan uisge ól as do shoitheach.

Agus adubhairt sisi, ibh a thighearna: agus dorinne si deifir, agus
do léig síos a soitheach air a láimh, agus tug deoch dhó.

Agus tair éis deoch a thabhairt dhósan adubhairt si, tarreonguidh mé
uisge fós dod chámhulluibh go nibhid a ndíol.

Agus do dheifrigh, agus do fholmhuigh a soitheach annsanumar, agus
do rith arís gus an ttobar, do tharrang uisge, agus do tharruing dá
chámhulluibh uile.

Agus ag déunadh iongantuis donóglach, dobhí na thochd, dá fhéuchuin
a ndearna an tighearna a thurus sona, nó nach ndearna.

Agus tárla a ndiaigh na ccamhull ól a sáith, go rug an tóglach ar
chlúasfháinne óir, leith-shecel do chomhthrum, agus dhá bhráisléd dá
lámhuibh do chomhthrum dheich secel óir.

Agus adubhairt, cía darabinghean tú? guidhim thú, innis damh; an
bhfuil áit a ttigh hathar ann ar féidir linn lóistín dfagháil.

Agus adubhairt sisi ris: as misi inghean Bhéthuel mhac Milcah,
noch rug sí do Nahor.

Adubhairt sí fós, atá aguinne tuighe agus beatha go lór agus áit
lóistín.

Agus do chrom an tóglach a cheann síos, agus do onóruigh sé an
tighearna.

Go madh beannuighe an tighearna Día mo mhaighistir Abraham nach ar
dhearmuid mo mhaighistir ann a thrócaire, agus ann a fhírinne: ar mbeith
dhamhsa ar slighe do theóruigh an tighearna mé go tigh dhearbhráithreach
mo mhaighistir.

Agus do rith an óigbhean, agus do innis do mhuinntir tighe a mathar
na neithesi.

Agus dobhí dearbhráthair ag Rebecah, agus asé dobainm dhó
Lában, agus do rith Lában amach gus anóglach go nuige an tobar.

Agus tárla anuáir dochonnairc sé an fáinne cluáise agus na bráisléid
ar lámhuibh a dheirbhsheathrach, agus anuáir dochuála bríathra
Rebecah a dheirbhsheathrach ag rádh, marso do labhair an tóglach
rium; go ttáinic chum anóglaóich, agus féuch dobhí sé na sheasamh
láimh ris na cámhulluibh ag an ttobar.

Agus adubhairt sé, tárr asteach thusa atá beannuighe ón dtighearna,
créud fá seasann tú amuigh? óir do ghléus misi an tigh agus áit do na
cámhulluibh.

Agus táinig an tóglach don tigh; agus do sgaóil seision a chámhuill.
agus tug tuighe agus bíadh do na cámhulluibh agus uisge dionnladh a chos,
agus cos na muinntire dobhí leis.

Agus do cuireadh bíadh na bhfiaghnuisi réna ithe: achd adubhairt
seision, ní íosuidh mé biadh nó go ninnisi mé mo theachdaireachd. Agus a
dubhairt seision, abair uáit.

As misi óglach Abraham.

Agus do bheannuigh an tighearna mo mhaighistir go mór, agus do fhás
sé mór, agus tug sé dhó tréuda agus airgheadha, agus ór agus airgead,
agus seirbhísigh fear agus seirbhísigh ban, agus cámhuill agus asail.

Agus Sárah bean mo mhaighistir rug sí mac dom mhaighistir anuáir
dobhí sí aósda, agus as dósin tug sé a raibh aige.

Agus tug mo mhaighistir mionna ormsa, ag rádh; ní tiubhra tú bean dom
mhac dingheanuibh na Ccanaaníteach, a ndúthaidh a bhfuilim am
chomhnuidhe.

Ach rachaidh tú go tigh máthair, agus go nuige mo ghaól, agus dobhéura tú
bean dom mhac.

Agus adubhairt misi rém mhaighistir, gurbhféidir nach leanfadh an
bhean mé.

Agus adubhairt seision rium; an tighearna as comhuir a siubhluimsi cuirfidh
sé a aingeal leachd, agus soirbheóchuid do shlighe, agus dobhéura tú bean dom
mhacsa dom ghaól, agus do thigh máthar.

Annsin bhías tú saór óm mhionnuibhsi, anuáir thiucfas tú go nuige
mo ghaól; agus muna ttugaid síad bean duit, bíaidh tú glan óm
mhionnuibhsi.

Agus táinig mé aniugh go nuige an tobar uisge, agus adubhrus;
thighearna Día mo mhaighistir Abraham, annois má shoirbhigheann tú
mo shlighe ann a bhfuilim ag dul.

Féuch, atáim am sheasamh ag an ttobar uisge, agus teigeomhuidh an
uáir thiucfas an cailín amach do tharruing uisge, agus adéura misi ría,
guidhim thú, tabhair dhamh beagán uisge as do shoitheach réna ól.

Agus adéura sisi rium, ibh féin deoch, agus tarreonguidh misi mar an
ccédna dod chámhulluibh, go madh ísin an bhean do chinn Día do mhac mo
mhaighistir.

Agus suil do sguir mé do labhairt am chroidhe, féuch táinic Rebecah
amach, agus a soitheach ar a gúaluinn, agus dochuaidh síos gus an tobur
agus do tharruing uisge: agus adubhairt misi ría, guidhim tú léig dhamh
deoch ól.

Agus do dheifrigh sisi, agus do léig a soitheach dá gúaluinn, agus a
dubhairt; ibh, agus dobhéura mé deoch dod chámhulluibh mar an ccédna:
annsin do ibhios, agus tug sí deoch dom chámhulluibh mar an ccédna.

Agus do fhiafruigh misi dhi; cía darabinghean thú? agus adubhairt
sisi, inghean Bhétuel mhac Nahor, noch rug Milcah dhó, agus do
chuir misi fáinne cluaise air a haghuidh, agus bráisléd ar a lámhuibh.

Agus do chrom mé síos mo cheann, agus do adhrus an tighearna, agus do
bheannuigh mé an tighearna, Día mo mhaighistir Abraham, noch do
thréoruigh mé sa tslighe chóir, do thabhairt inghine dearbhrathar mo
mhaighistir dá mhac.

Agus annois má ní tusa go cinealta, agus go fírinnioch rem
mhaighistir, innis damh; agus muna ndearnair innis damh, ionnus go n
iompoighe mé ar a láimh dheis nó chlé.

Annsin do fhreagair Lában agus Bétuel, ón tighearna thig an chúis:
ni fhéudmuidne maith ná olc do rádh riot.

Féuch, atá Rebecah as do choinne, gabh chugad í, agus imthigh, agus
bíodh na mnaói ag mac do mhaighistir mar do labhair an tighearna.

Agus tárla anuáir dochúaluigh óglach Abraham a mbríathra, do
onóruigh sé an tighearna go nuige an talamh.

Agus thug an tóglach amach séoid airgid, agus séoid óir, agus
éuduighe, agus tug iad do Rebecah, agus tug mar an ccédna dá
dearbhrathair, agus dá mathair neithe morluáidh.

Agus aduadhur agus do ibhidur, eision agus an mhuinntir dobhí na
fhochair, agus do fhanadur feadh na hoidhche, agus do éirgheadur ar
maidin, agus adubhairt seision; cuiridh ar siubhal mé go nuige mo
mhaighistir.

Agus adubhairt a dearbhrathair agus a mathair, fanadh an cailín
aguinn beagán laéthe, deich lá an chuid as lugha, agus na dhiáighsin
imeochuid sí.

Agus adubhairt seision ríu, ná toirmisgidh mé, ó shoirbhidh an
tighearna mo thurus, cuiridh an siubhal mé, go rachuinn chum mo maigistir.

Agus adubhradursan, goirfeam an cailín, agus fiafrocham sin dá béul.

Agus do ghoireadh Rebecah, agus dfíafruigheadur dhi, an rachuidh tú
leis an bhfearso: agus adubhairt sisi, rachad.

Agus do chuireadur ar siubhal Rebecah, agus a buime, agus óglach
Abraham, agus a mhuinntir.

Agus do bheannuigheadur Rebeca, agus adubhradur ría, as tú ar
ndeirbhshiúr, bí ad mhathair mhílte do mhillíunuibh, agus sealbhuigidís do
shíolgeatuidhe an luchda lér fúath íad.

Agus do éirigh Rebecah, agus a mná coimhideachda, agus dochúadur ar
na cámhuilluibh, agus do leanadur an tóglach; agus do ghabh an tóglach
Rebecah chuige, agus do imthigh roimhe.

Agus táinic Isaac ó shlighe an tobair Lahai-roi, óir do áitigh sé
ann sa tír ó dheas.

Agus dochuáidh Isaac amach durnaighe ar an machaire tráthnóna, agus
do thóg suas a shúile, agus dochonnairc, agus féuch dobhádur na
cámhuill ag teachd.

Agus do thóg Rebecah a súile suas, agus anuair dochonnairc sí
Isaac, do thuirling don chámull.

Oír adubhairt sí ris an óglach, cía h é an duinesi thríallus annsa
mhachaire do theagmháil sinn? agus adubhairt an tóglach, as é súd mo
mhaighistir: uimesin do ghlac sisi brat, agus do fholuidh a haghaidh.

Agus do innis an tóglach dísaac an uile ní dá ndearna.

Agus tug Isaac leis í go pubuil a mhathar Sárah, agus do ghabh
chuige Rebecah, agus dobhí na mnaói aige, agus do ghráduigh í; agus do
comhfhurtachduigheadh Isaac déis bháis a mhathar.

Annsin tug Abraham bean agus dobé a hainm Ceturah.

Agus rug sí dhó Simran, agus Jocsan, agus Médan, agus Mídian,
agus Isbac, agus Suah.

Agus do ghein Jocsan Séba, agus Dédan: agus dobíad mic
Dhédain Asurim, Letusim, agus Leumim.

Agus mic Mhídian Ephah, agus Epher, agus Hanoch, agus
Abidah, agus Eldaah; dobíadsa uile clann Chetúrah.

Agus tug Abraham a raibh aige dIsaac

Agus do chloinn na leannán dobhí ag Abraham, tug Abraham
tiodhlaicthe, agus do chuir sé air siubhal íad ó na mhac Isaac (an
fad dobhí fós béo) soirin don tír shoir.

Agus as íadso láethe bhliadhna Abraham, noch do mhair, céud agus
trí fichid, agus a cúig déug do bhliadhnuibh.

Annsin fuáir Abraham bás, agus déug a naóis mhaith, na seanduine
lán do bhliadhnuibh, agus do cruinnigeadh dhá mhuinntir é.

Agus do adhlaiceadur a mhic, Isaac agus Ismael é anuaimh
Mhacpelah a magh Ephron mhac Sohar an Hititeach noch atá as
choinne Mhamre.

An magh do cheannuigh Abraham ó mhacuibh Hét: Ansin do
hadhlaceadh Abraham, agus a bhean Sárah.

Agus tárla déis bháis Abraham gur bheannuigh Día a mhac Isaac,
agus dobhí Isaac na chomhnuighe láimh ré tobar Lahai-roi.

Annois as íadso geinealuigh Ismael mhac Abrahaim, noch rug
Hágar an Tégiptach cumhul Shárah, Dabraham.

Agus as íadso anmanna mhac Ismael ann a nanmannuibh do réir a
ngeinealach; cédghin Ismael Nebaiot; agus Cedar, agus Adbeel,
agus Mibram.

Agus Misma, agus Dumah, agus Massa.

Hadar, agus Tema, Jetur Naphis, agus Cedemah.

As íadso mic Ismael, agus as íadso a namanna ó na mbailtibh, agus
ó na ccaisleanuibh; dhá phriunnsa dhéug do réir a ccinideach.

Agus as íadso blíadna shaóghail Ismael, céd agus tríocad, agus
seachd mbliadhna, agus do thréig a spiorad, agus fuair bás, agus do
cruinnigheadh dhá mhuinntir é.

Agus do áitreabhadur ó Habilah go Sur, atá as coinne na
Hégipte mar dorachthá a ccion na Hasíria: agus do thuit sé a
láthair a dhearbhrathar uile.

Agus as íad so geinealuidh Isaac mhac Abraham; do ghein Abraham
Isaac.

Agus dobhí Isaac ceathrachad blíadhain daóis anúair thug sé
Rebecah do mhnaói, inghean Bhétuel an Sírianach ó Phadan-aram,
deirbhshiúr do Lában an Sírianach.

Agus do ghuidh Isaac an tighearna air son a mhná do chionn go raibh sí
amrid, agus do éisd an tighearna a guidhe, agus do toirrcheadh a bhean
Rebecah.

Agus dorinneadar an chlann ceannaruic astigh na bruinn: agus adubhairt sisi:
más marsin atá, créd as a bhfuilimsi marso? agus dochuáidh dhá fhiafruighe
don tighearna.

Agus adubhairt an tighearna ría; dhá chineadh atá ad bhroinn, agus
dhá chinéil daóine dhealóchthar ód chorp, agus bíaidh cineadh dhíobh as
láidre ná an cineadh eile, foigheónuidh an sinnsear don tsósar.

Agus anuair do coimhlíonadh láethe a tuismidhe, féuch dobhí cúpla na
broinn.

Agus táinig an chéud ghin amach dearg go huilidhe, amhuil éudach
clumhthach, agus tugadar Esau dainm air.

Agus na dhiáighsin tháinig a dhearbhrathair amach, dobhí greim agá
láimh ar sháil Esau; agus tugadh Iacob dainm air; agus dobhí
Isaac trí fichid bliadhan daóis anuáir dorugadh íadsan.

Agus do fhásadur na buachuillidhe, agus dobhí Esau na fhiadhguidhe
glic, duine den mhachaire, agus dobhí Iacob na dhuine shoilléir
ag áitreabh a bpuiblibh.

Agus dobionmhuin lé Hísaac Esau, do chionn go nitheadh dá
fhíadhach ach dobionmhuin le Rebecah Iácob

Agus do bhruith Iácob brochán, agus táinic Esau ón mhachaire agus
dobhí lag.

Agus adubhairt Esau ré Iácob, guidhim thú beathuigh mé leis an
mbrochán ndeirgsin, óir atáim lag; uimesin do goireadh Edom
dainm dhe.

Agus adubhairt Iácob, reac leam san ló aniugh do ceart-beirthe.

Agus adubhairt Esau, féuch atáim a dul a dhéugh: agus créad an
tarbha dhéunas an ceart-beirthesi dhamh.

Agus adubhairt Iácob, mionnuigh dhamhsa san ló aniugh, agus tug sé
a mhionna dhó, agus do reac a cheart-beirthe ré Iácob.

Annsin tug Iácob arán agus brochán luibhionn dósan, agus aduáigh,
agus do ibh sé, agus do éirigh suas, agus do imthigh roimhe: mar so do
tharcuisnigh Esau a cheart-beirthe.

Agus dobhí gorta san tír, taóbh amuigh don chéud ghorta dobhí innte
a láethibh Abraham; agus dochuáidh Isaac mar a raibh Abimelech
rígh na bhPhílistíneach go Gérar.

Agus do thaisbéin an tighearna é féin dó, agus adubhairt ris: ná
héirigh síos don Egipt, áitigh san dúthaigh mhúinfeas misi dhuit.

Comhnuidh sa tírsi, agus beinneochaidh mé thú, óir duitsi agus dot
shíol dobhéura mé mo mhionna, noch tug mé Dabraham dot athair.

Agus dobhéura mé ar do shíol foirlíonadh mar réulta anaiéir, agus
dobhéura mé dot shíol na tíorthaso uile, agus ann do shíol beidh uile
chinidheacha na talmhan beannuighe.

Do chionn gur aóntuigh Abraham dom ghlór, agus gur choimhéd mo
chúram, maitheanta, mo statúidigh agus mo dhligheadh.

Agus do chomhnuidh Isaac an Gerar.

Agus do fhíarfuigheadar daóine na háite dhe a ttaóbh a mhná; agus a
dubhairt seision, as í mo dheirbsíur í; óir dobeagla leis a rádh, as í mo
bhean í: ar eagla, ar seision, go muirfidís muinntir na háite mé fá
Rebecah, do chionn go raibh breádha re féchuin uirre.

Agus tárla, anuáir dobhí annsin tamall fada, gur fhéuch Abimelech
rígh na bhPhílistineach amach as fuinneóig, agus go bhfacuidh, agus
féuch dobhí Isaac ag súgradh ré na mhnaói Rebecah.

Agus do ghoir Abimelech Isaac, agus adubhairt; féuch go deimhin as í
do bhean í: agus cionnus adeir tusa, as í mo dhearbhsíur í? agus a
dubhairt Isaac ris, do chionn go ndubhairt mé, deagla go néugfuinn dá
cionn.

Agus adubhairt Abimelech, créad éso dorinne tú linne? dobféidir
go luidhfeadh duine don mhuinntir léd mhnaói, agus go ttiubharthá cionnta
oruinne.

Agus do aithin Abimelech dá dhaóinibh uile, ag rádh; gidhbé
bheanfas ris an bhfearso nó réna mhnaói, cuirfighear go deimhin chum
báis é.

Annsin do shíolchuir Isaac annsa dúthaidh, agus fuáir san bhlíadhain
chéadna céad oireadh: agus do bheannuigh an tighearna é.

Agus do fhás an tóglach go mór, agus dochuáidh ar aghuidh, agus do
fhás nó go raibh romhór.

Óir dobhí aige sealbh tréd agus sealbh aódhaireadh, agus stór mór
seirbhíseach, agus do fhuathuigheadar na Philistínigh é.

Óir an uile thobar dar thochladar muinntir a athar a laéthibh
Abraham a athar, do líonadur na Philistínigh íad do chriaidh.

Agus adubhairt Abimelech ré hIsaac, imthigh uáinne: óir is
cumhachduighe thú go mór ná sinn.

Agus do imthigh Isaac assin, agus do shuighigh a phubuil a ngleann
Gérar, agus do áitribh ann.

Agus do thochuil Isaac arís na toibreacha uisge noch do thochladur
anaimsir Abraham a athar: óir do stopadur na Philistínigh íad déis
bháis Abraham, agus do ghoir a nanmann do ghoir a athair dhíobh.

Agus do thochladur muinntir Isaac annsa ghleann, agus fuaradar annsin
tobar fíoruisge.

Agus do imreasadur aódhairidhe Gérar ré haódhairibh Isaac, ag rádh;
as linne an tuisge: agus do ghoir sé dainm don tobar Esec, do chionn
go ndearnsad imreasan ris.

Agus do thochladar tobar eile, agus teagmhaid ré chéile uimesin mar
an ccéadna, agus do ghoir Sitnah dainm dhesin.

Agus do athruigh ansin, agus do thochuil tobar eile, agus do chionn
nar chuireadar na aghuidh tug Rehobot dainm air; agus adubhairt sé,
óir anois dorinne an tighearna ionad dhúinn agus bíamuid líonmhar annsa
dúthaigh.

Agus dochuáidh sé suas assin go Beerséba.

Agus táinig an tighearna chuige sanoidhche, agus adubhairt, as misi
Día Abraham hathair; ná bíodh eagla ort, óir atáimsi maille riot, agus
beinneochuidh mé thú agus foirlíonfad do shíol ar son mo sheirbhísigh
Abraham.

Agus do chuir altóir suas annsin, agus do ghoir ar ainm an tighearna,
agus do shuighidh a phubuil annsin: agus do thochladar seirbhísigh
Isaac tobar ann.

Is annsin dochuáidh Abimelech chuige ó Ghérar agus Ahussat aón
dá cháirdibh, agus Phicol príomhchaiptín a shlógh.

Agus adubhairt Isaac ríu: créud as a ttigthí chugamsa, ó thárla
fúath aguibh orum, agus gur chuireabhair ar siubhail uáibh mé.

Agus adubhradarsan, dochoncamair go raibh an tighearna go díreach
leachtsa, agus adubhramar; bíodh anois mionna eadruinn, eadra sinne agus
tusa, agus déunam ceangal riot;

Nach déuna tú dochur dhúinne, mar nar bheanamairne riotsa, agus mar
nach dearnamar enní ort ach maith, agus gur chuireamar uáinn tú go
síothchanta: anois as tusa neach beannaighe an tighearna.

Agus dorinne féusda dhóibh, agus do itheadar, agus dóladar.

Agus do éirgheadar go moch ar maidin, agus tugadar a mionna dhá
chéile, agus do chuir Isaac uadh íad, agus dimthigheadar rompa a
síothcháin.

Agus tárla san ló chéudna go ttangadar seirbhísigh Isaac, agus gur
innsíodar dhó a ttaóbh an tobair, noch do thochladur, agus adubhradur
ris, fúaramar uisge.

Agus do ghoir seision Sébah dhé; uimesin as Beerséba as ainm dan
chathruigh ó shin a leith.

Agus dobhí Esau dhá fhichid bliádhan daóis anúair thug do
mhnaói Júdit inghean Bheer; an Hititeach:

Noch bá doilghios inntinne Dísaac, agus do Rebecah.

Agus tárla anúair dobhí Isaac foirfe, agus go rabhadur a shúile
dall, ionnus nach bhfaiceadh sé, do ghoir sé Esau a mhac budh
sine, agus adubhairt ris; a mhic: agus adubhairt seiusion ris,
féuch, atáim annso.

Agus adubhairt sé; féuch, anois atáimsi aósta: ní bhfuil fios laói
mo bháis agam.

Guidhim thú ar anadhbursin glac hairm, do bholgán, agus do bhogha,
agus éirigh fán magh amach, agus fagh fíadhach dhamhsa.

Agus deúna bíadh sóbhlasda dhamh don tsórt as ionmhuin leam, agus
tabhair chugam é go nithinn é, ionnus go mbeinneochadh manam thú suil
dogheabhuinn bás.

Agus dochúalaidh Rebecah anúair do labair Isaac ré na mhac
Esau, agus dochúaidh Esau fan magh dfíadhach, agus dá thabhairt
leis.

Agus do labhair Rebecah ré Iácob a mac, ag rádh; féuch dochúaluidh
mé hathair ag labairt ré Hésau do dhearbhrathair, ag rádh:

Tabhair fíadach chugam, agus déana bíadh sóbhlasda dhamh, go
nithinn, agus go mbeannuighinn thú a lathair an tighearna, roimh mo bhás.

Anois uimesin, a mhic, éist rem ghlórsa, do réir an neithe aitéonus
mé dhíot.

Eirigh anois gus an tréad, agus tabhair chughamsa assin dhá mhionnán
mhaithe óna gabhruibh, agus dodhéana misi íad na mbíadh shóbhlasta
dod athair amhuil as ionmhuin leis.

Agus béuraidh tusa é chum hathar, chor go níosuidh sé, agus go
mbeinnéochuidh thú suil dogheabhus sé bás.

Agus adubhairt Iácob ré Rebecah a mhathair: féuch, atá Esau mo
dhearbhrathair na dhuine chlumhach, agus atáimsi am dhuine mhín
gan fhionnadh.

Dobféidir go moithéochadh máthair mé, agus go measfudh mé mar
mhealltóir, agus go ttiubhrainn mallachd oram féin an áit na beannachda.

Agus adubhairt a mhathair ris: bíodh do mhallughadh orumsa a mhic,
amháin umhluigh dom ghlór, agus éirigh, agus tabhair leachd chugham iad.

Agus do imthigh seision ar a cceann, agus tug leis chum a mhathar
iad, agus dorinne a mhathair bíadh sóbhlasta dhíobh, amhuil dobionmhuin
le na athair.

Agus do ghlac Rebecah culaidh thaitneamhach déaduighibh Esau a
mic budh sinne, noch dobhí aice sa tigh, agus do chuir é ar Iácob a
mac dobóige.

Agus do chuir sí croicne mheannan na ngabhar ar a lámhuibh, agus ar
mhín a mhuinéil.

Agus tug an bíadh milis, agus an tarán do ghléus sí a láimh a mic
Iácob.

Agus táinig sé chum athar, agus adubhairt; a athair; agus adubhairt
seision, atáim annso, cía thusa a mhic?

Agus adubhairt Iácob réna athair; misi Esau do chédmhac, dorine
mé mar adubhairt tú, suigh, agus ith dom sheilg, go mbeannuige hanam mé.

Agus adubhairt Isaac ré an mhac; cionnus fúair tú comhluath agus
sin é, a mhic? agus adubhairt seision; do chionn go ttug do thighearna
Díase dhamh é.

Agus adubhairt Isaac réna mhac: guidhim thú tarr láimh riom, go
nglacuinn thú a mhic, an tú dháríribh mo mhac Esau, nó nach tú.

Agus do dhruid Iácob láimh réna athair Isaac, agus do spín seision
é, agus adubhairt: as é do ghuth guth Iácob, ach na lámha as íad lámha
Esau íad.

Agus níor aithin é mar dobhádur a lámha clúmhach mar lámhuibh
Esau: agus marsin do bheannuigh é.

Agus adubhairt, an tú mo mhac Esau dháríribh? agus adubhairt
seision, as mé.

Agus adubhairt sé, tabhair láimh rium é, agus íosuidh mé dfíadhach mo
mhic go mbeannuighe manam thú: agus tug na chomhghar é, agus adúaigh:
agus tug fíon chuige, agus do ibh sé.

Agus adubhairt a athair Isaac ris: tárr chugam a mhic, agus póg mé
anois.

Agus táinic chuige, agus do phóg é, agus do bholtnugh baladh éduigh,
agus do bheannuigh é, agus adubhairt: féuch atá baladh mo mhic mar bhaladh
mhuighe do bheannuigh an tighearna.

Uimesin go ttugaidh Día dhuit do dhrúchd nimhe, agus do shult na
talmhan, agus iomad arbha agus fíona.

Go ndéna puibleacha seirbhís duit, agus go numhluighe cinidheacha
síos duit: bí ad thighearna ós cionn do dheardhráithreach, agus umhluidís
mic do mhathar dhuit: go má malluighe gach aón mhailleóchus tú, agus go má
beannuighe an té bheinneóchus tú.

Agus tárla mar as lúaithe do chuir Isaac críoch ar bheannughadh
Iácob, agus nach mór go ráinig Iácob fós as fiadhnuisi Isaac a
athar, an tan tháinig Esau a dhearbhrathair ón fhíadhach.

Agus dorinne bíadh blasda mar an ccéadna, agus tug chum a athar é,
agus adubhairt rena athair: éirgiodh máthair, agus itheadh do sheilg a
mhic, chor go mbeinneóchuidh hanam mé.

Agus adubhairt Isaac a athair ris, cía thusa? agus adubhairt seision,
as misi do mhac, do chéidghin Esau.

Agus do chriothnuigh Isaac do chrith úathbhásach, agus adubhairt; cía
hé, cáit a bhfuil an té dorinne fíadhach, agus tug chugamsa é, agus a
dúaigh mé dá gach éinní, suil ttáinic tusa, agus do bheannuigh mé é?
agus fós bíaidh beannuighe.

Agus anúair dochualaidh Esau bríathra a athar, do éig maille re
gárrthuibh móra searbha, agus adubhairt rén athair; beannuigh misi,
eadhon misi mar an ccédna, ó a athair.

Agus adubhairt seision, tháinic do dhearbhrathair lé ceilg, agus rug
leis do bheannachd.

Agus adubhairt seision, nach cóir tugadh Iácob dainm air? óir
tháinic sé fúimse an dá uáirsi; rug sé uáim mo cheart-beirthe, agus
anois féuch rug sé mo bheannughadh uáim: agus adubhairt sé, an eadh nár
choimheadh tú beannughadh dhamhsa.

Agus do fhreagair Isaac agus adubhairt re Hésau, féuch, dorinne mé
eision na thighearna ort, agus tug mé a dhearbhraithre uile na
serbhíseachuibh dhó; agus lé harbhar, agus le fíon do chonnuimh mé suas
é: agus créad dodhéun riotsa anois, a mhic?

Agus adubhairt Esau réna athair, an bhfuil agad achd
éinbheannachd amháin, a athair? beannuigh misi, eadhon misi mar an
ccéadhna, ó a athair. Agus do thóg Esau a ghuth súas, agus do ghuil sé.

Agus do fhreagair Isaac, agus adubhairt ris; féuch, budh é h
áitreabh sult na talmhan, agus ó dhrúchd fhlaitheamhnus ansúas.

Agus led chloidheamh bhías tú ad bheathaidh, agus biáidh tú ag seirbhís
dot dhearbhrathair: agus tiucfuidh a ccrích anuair dogheabha tú
úachdaranachd, go mbrisfidh tú a chuingsion dot mhuinéul.

Agus do fuathuigh Esau Iácob ar son na beannachda lear bheannuigh a
athair é: agus adubhairt Esau na chroidhe, atáid láethe cumha ar son m
áthar a bhfogus, annsin mhuirfeas misi mo dhearbhrathair Iácob.

Agus do hinniseadh do Rebeca bríathrasa Esau a mic budh sine:
agus do chuir sí fios agus do ghoir sí Iácob a mac dob óige, agus
adubhairt ris; féuch, do dhearbhrathair Esau ar do shonsa dobheir sé
solás do féin ré cur roimhe thusa mharbhadh.

Anois ar anadhbarsin a mhic, umhluigh dom ghlórsa, agus éirigh go
Lában mo dhearbhrathair go Háran.

Agus fan na fhochair beagán do láethibh no go ttraóthuigh fearg do
dhearbhráthar.

No go bhfillidh fearg do dhérbrathar úaidh, agus go ndearmaduigh sé an
ní dorinne tú ris: annsin cuirfidh misi fios, agus dobhéura mé assin
tú. Cread fá ccaillfinnsi sibh araón an eunló?

Agus adubhairt Rebecah ré Hísaac atáim currtha dom shaóghal do
chionn ingheana Hét: má phósann Iácob bean as ingheanuibh Hét,
mar íadso, atá as ingheanuibh na tíre, créad an mhaith dhéunas mo
bheatha dhamhsa.

Agus do ghoir Isaac, Iácob, agus do bheannuigh é, agus do aithin
de, agus adubhairt ris: ní tiubhra tú bean dingheanuibh Chánaain.

Eirigh, imthigh súas go Pádan-Aram, go tigh Bhétuel athair do
mhathar, agus gabh chugad bean assin dingheanuibh Lábain
dearbhrathair do mhathar.

Agus go mbeannuighe Día uilechumhachdach thú, agus go ndearna siól-
mhur thú, agus go bhfoirlíonuigh thú, go mbé tú ad iomad daóine.

Agus go ttuga sé dhuit beannachd Abraham, duit féin, agus dot shiól
maille riot, go ngabha tú oighreachd na dúthaigh ann a bhfuil tú
coimhigtheadh, noch tug Día do Abraham.

Agus do chuir Isaac, Iácob ar siubhal go Pádan-Aram, go Lában
mhac Bétuel an Sírianach, dearbhrathair Rebecah, mathair Iácob,
agus Esau.

Anúair dochonnairc Esau gur bheannuigh Isaac, Iácob, agus gur
chuir ar siubhal é go Pádan-Aram, do thabhairt mná assin, agus
amhuil do bheannuigh é, go ttug aithne dhó ag rádh; ní thiubhra tú
bean dingheanuibh Chánaain.

Agus gur umhluigh Iácob dá athair, agus dá mhathair, agus go
ndeacuidh go Pádan-Aram.

Agus mar dochonnairc Esau nár thaitin ingheana Chánaain ré na
athair Isaac.

Annsin dochúaidh Esau chum Ismáel, agus tug a ccionn na mban
dobhí aige, Mahalah inghean Ismáel, mhic Abraham, derbhsíur
Nebaiot, dá beith na mnaói aige.

Agus dochuáidh Iácob amach as Beerséba, agus do ghluáis go
Háran.

Agus do thuirling ar ionad áirighe, agus do fhan ann feadh na
h-oidhche, mar dochuáidh an ghrían faói: agus do ghlac cuid do
chlochuibh na háite, agus do chuir íad mar a cheannadhairt, agus do
luigh síos san áitsin do chodladh.

Agus dochonnairc aisling, agus féuch dréimre arna chur súas ar an
talamh, agus ráinic a bhárr go flaitheamhnus: agus féuch, aingil Dé ag
dul ag teachd ansúas ann.

Agus féuch, do sheas an tighearna ós a chionn, agus adubhairt; as
misi an tighearna Día Abraham hathair, agus Día Isaac, an fearann
ar a bhfuil tú ad luighe dobhéura mé dhuitsi é, agus dot shliochd.

Agus biáidh do shíol mar ghaineamh na talmhan; agus leithneachuidh
tú amach síar agus soir, budh thuáidh agus budh dheas; agus budh ionnadsa
agus ann do shíol béid mhuinntir na talmhan uile beannuighe.

Agus féuch atáimsi maille riot, agus cuimhdeóchuidh mé thú ann gach
uile bhall a ngéubha tú, agus dobhéura mé arís don tírsi thú: oir ní
fhágfaidh mé thú, nó go ndéarna mé an ní do labhair mé riot.

Agus do mhúsguil Iácob as a chodladh, agus adubhairt: go deimhin
atá an tighearna sanáitsi agus ní raibh a fhios agamsa.

Agus dobhí eagla air, agus adubhairt: cread é úamhnuige na háitesi,
ní háit ar bith so ach tigh Dé, agus as éso geata fhlaitheamhnuis.

Agus do éirigh Iácob go moch ar maidin, agus do thóg an chloch
dobhí fá cheann mar adhairt, agus do chuir súas í mar philéir, agus
do dhoirt ola ar a mullach.

Agus do ghoir Bétel dainm don áitsin; ach Lus bá hainm don
chathair sin ar ttús.

Agus tug Iácob móid, ag rádh, má bhíonn Día liom, agus go
ccuimhdeacha mé san turus a bhfuilim ag dul, agus go ttiubhra dhamh
arán ré a ithe, agus édach re chur umum.

Ionnus go ttiucfaidh mé arís go tigh máthar a síothcháin, annsin
biaidh an tighearna na Dhía agam.

Agus an chlochsa do chuir mé mar piléir biaidh na thigh Dé: agus do
nuile ní dá ttiubhra tú dhamh dobhéura misi go dearbhtha a deachmhadh
dhuitsi.

Annsin do ghluáis Iácob ann a thurus, agus táinic go tír na ndaóine
don taóibh shoir.

Agus damhairc sé, agus féuch tobar san mhachaire, agus archeanna trí
tréoid chaórach na luighe aige: óir is as an ttobarsin dobheirdís uisge
dá ttréuduibh; agus dobhí cloch mhór air bhéul an tobair.

Agus is annsin do chruinnidís na tréda uile, agus do chorruighedís an
chloch do bhéul an tobair, agus dobeiridís uisge do na caórcuibh, agus do
chuirdís an chloch na háit féin ar bhéul an tobair arís.

Agus adubhairt Iácob ríusan: a dhearbhráithre gá has díbhsi? agus
adubhradarsan, ó Háran dúinne.

Agus adubhairt Iácob ríu, an aithne dhíbh Lában mhac Nahor?
agus adubhradursan, as aithne dúinn é.

Agus adubhairt seision, an bhfuiltear go maith aige? agus
adubhradursan, atathar go maith, agus féuch atá Ráchel a inghean
ag teachd leis na leis na caórchuibh.

Agus adubhairt seision, achd cheana as mór atá romhuinn don ló: ní mó
is am na ttréd do chruinniughadh a bhfochair a chéile: tuguidhsi uisge
do na caórchuibh, agus éirgidh, agus ingheiltigh íad.

Agus adubhradarsan: ní fhédmaóid nó go rabhaidh na sealbha uile a
bhfochair a chéile, agus go ccurthar an chloch do bhéul an tobuir; annsin
dobhermíd uisge do na caórchaibh.

Agus an feadh fós dobhí sé ag caint ríu, táinic Rachel le caórchuibh
a hathar; óir as í dobhí na mbun.

Agus tárla, anúair dochonnairc Iácob Ráchel inghean Lában,
dearbhrathair a mhathar, agus caóirigh Lábain dearbhrathair a
mhathar, gur dhruid Iácob léith, agus gur chuir an chloch do
bhéul an tobair, agus tug uisge do thréd Lában dearbhrathair a
mhathar.

Agus do phóg Iácob Ráchel, agus do thóg súas a ghuth, agus do
ghuil.

Agus do innis Iácob do Ráchel gurob é féin dearbhrathair a hathar,
agus gurob é mac Rebecah é, agus do rith sisi, agus do innissin dá
h-athair.

Agus tárla, anúair dochúaluidh Lában sgéula mhic a
dherbhsheathrach, gur rith sé na choinne, agus gur theann ris é,
agus tug póg dhó, agus tug leis é dá thigh: agus do innis Iácob
na neithesi uile do Lában.

Agus adubhairt Lában ris; is deimhin gur tú mo chnáimh agus mfeóil;
agus do fhan aige ar feadh míosa.

Agus adubhairt Lában ré Iácob; an do chionn gur tú mo
dhearbhrathair dodhéuntá seirbhís damhsa a naiscidh? innis dam
créud an túarasdal bhías duit?

Agus dobhádar días inghean ag Lában: ainm an tsinnsir Léah, agus
ainm an tsósair Ráchel.

Agus dobhádur súile boga ag Léah; agus dobhí Ráchel sgíamhach
deaghnúiseach.

Agus dobhí grádh ag Iácob ar Ráchel, agus adubhairt foigheónuidh
mé dhuit seachd mblíadhna ar son Ráchel hinghean as óige.

Agus adubhairt Lában, as fearr dhamhsa a tabhairt duitsi ná a
tabhairt dfior oile: fan am fhochair.

Agus dorinne Iácob seirbhís sheachd mblíadhan do cheannach ar
Ráchel, agus níor taibhsiughadh dhó íad ach na mbeagán láethe, do
mhéid an ghrádh dobhí aige uirre.

Agus adubhairt Iácob ré Lában, tabhair mo bhean damh, (óir do
chomhlíon mé maimsir) go ndearnar bean di.

Agus do chruinnigh Lában daóine na háite uile, a bhfochair a
chéile, agus dorinne féusda dhóibh.

Agus tárla tráthnóna, gur ghlac sé Léah a inghean agus go ttug
chuigesion í, agus dobhí na fhior aice.

Agus tug Lában dá inghin Léah Silpah a chailín, na hinilt.

Agus tárla ar maidin, féuch gurab í Léah dobhí ann: agus adubhairt
seision ré Lában, créud an nísi dorinne tú rium? nach ar son
Ráchel dorinne misi seirbhís duit? uimesin créud fár mheall tú mé?

Agus adubhairt Lában ní marsin as gnáth do dhéunamh nar náitne,
an sósar do thabhairt amach roimh an tsinnsior.

Comhlíon a seachdmhuin di, agus dobhéaruimne íso dhuit mar an
gcédna, ar son na seirbhísi dodhéuna tú dhamh seachd mblíadhna eile
fós.

Agus dorinne Iácob sin, agus do comhlíon a seachdmhuin di; agus tug
Ráchel a inghean dó mar mhnaói mar an gcéudna.

Agus tug Lában do Ráchel dá inghin Bilhah a chailín, do bheith
na hinnilt aice.

Agus dorinne bean do Ráchel mar an ccéudna, agus dobannsa leis fós
Ráchel ná Léah, agus dorinne seirbhís aige seachd mblíadhna eile
fós.

Agus anuáir dochonnairc an tighearna go raibh fúath ar Léah, do
oscuil sé a brú, ach dobhí Ráchel amrid.

Agus do toirrcheadh Léah, agus rug sí mac, agus tug sí Reuben
dainm air: óir adubhairt sí, go deimhin do fhéuch an tighearna ar mo
bhuáidhreadh; anois adamar gráidheóchuidh mfear mé.

Agus do toirrceadh arís í agus rug sí mac, agus adubhairt: do chionn
go ccúaluidh an tighearna go raibh fuath oram, tug sé an macso dhamh
mar an gcédna: agus tug sí Símeon dainm air.

Agus do toirrcheadh arís í, agus rug sí mac, agus do ráidh; anois
bhías mfear anuáirsi teannta riom, do chionn go rug mé tríur mac
dhó: uimesin do goireadh Lébhi dhe.

Agus do toirrcheadh arís í agus rug sí mac; agus do ráidh si, anois
mholfas mé an tighearna; uimesin do ghoir sí Júdah dainm dhe;
agus do scuir do bhreith.

Agus anuáir dochonnairc Ráchel nach rug sí clann do Iácob, dobhí
tnúth ag Ráchel le na deirbhsiáir, agus adubhairt sí ré Iácob,
tabhair dhamhsa clann, nó dogheabha mé bás.

Agus do las fearg Iácob anaghuidh Ráchel, agus adubhairt: an misi
atá anáit Dé, noch do chonnuimh uáit toradh do bhronn.

Agus adubhairt sisi, féuch mo chailín Bilhah bí ad tfior aice, agus
béuruidh sí ar mo ghlúinibhsi, chor go mbía clann agumsa mar an
gcéudna dá taóibhse.

Agus tug sí dhó Bilhah a hinnilt mar mhnaói, agus dochuáidh
Iácob na gnás.

Agus do toirrcheadh Bilhah agus rug sí mac do Iácob.

Agus adubhairt Ráchel, do bhreathnuigh Día misi, agus dochuáluidh
mar an gcéudna mo ghuth, agus tug mac dhamh: uimesin tug sí Dan
dainm air.

Agus Bilhah cumhal Ráchel, do toirrcheadh arís í, agus rug sí an
dara mac do Iácob.

Agus adubhairt Ráchel, do spáirn mé maille ré spáirnuidheachd mhóir
ream dearbhsiúir, agus rug mé buáidh, agus do ghoir sí Naphtali
dainm dhe.

Anuáir dochonnairc Léah gur scuir sí do breith chloinne, rug ar
Siplah a cailín, agus tug do Iácob í na mnaói.

Agus rug Siplah cailín Léah mac do Iácob.

Agus adubhairt Léah, atá cuideachda ag teachd: agus tug Gad
dainm air.

Agus rug Siplah cailín Léah an dara mac do Iácob.

Agus adubhairt Léah, is sona misi, óir goirfid na hingheana
beannuighe dhíom: agus do ghoir sí Aser dainm dhe.

Agus dochuáidh Reúben amach a láethibh foighmhair na cruithneachda,
agus fuáir mandrácuigh sa mhachaire, agus tug leis íad chum a mhathar
Léah; annsin adubhairt Ráchel ré Léah, guidhim thú, tabhair
dhamsa cuid do mhandráchuibh do mhic.

Agus adubhairt sisi, ría, is beag an chúis mar rug tú mfear uáim?
agus nar mhian leachd mandráic mo mhic do bhreith uáim mar an
ccédna? Agus adubhairt Ráchel, uimesin luidhfidh sé leachdsa
anochd ar son mhandrác do mhic.

Agus táinig Iácob asteach ón mhachaire tráthnóna, agus dochuáidh
Léah amach na choinne agus adubhairt; cathfidh tú teachd liomsa
asteach, óir go deimhin do cheannuigh mé thú air mhandrácuibh mo
mhic; agus do luigh lé anoidhchesin.

Agus tug Día aire do Léah, agus do toirrcheadh í, agus rug sí do
Iácob an cuigeadh mac.

Agus adubhairt Léah, tug Día mo thúarasdal damh do chionn go ttug
mé mo chailín dom fhear, agus do ghoir Isachar dainm dhe.

Agus do toirrcheadh Léah arís agus rug an seiseadh mac do Iácob.

Agus adubhairt Léah: do leasuidh Día mé lé crodh maith; anois
coimhneóchuigh mfear agum, do chionn go rug mé seisior mac dhó: agus
tug sí Sebulun dainm air.

Agus na dhiaighsin rug sí inghean, agus tug Dínah dainm uirre.

Agus do chuimhnigh Día air Ráchel, agus do éisd Día ría, agus do
oscuil a brú.

Agus do toirrcheadh í, agus rug sí mac, agus adubhairt; do chuir Día
mo mhiochlú ar ccúl.

Agus tug sí Ióseph dainm air; agus adubhairt sí, cuirfidh an
tighearna mac eile na cheann chugam.

Agus tárla anuáir rug Ráchel Ióseph, go ndubhairt Iácob ré
Lában; cuir ar siubhal mé go ndeachuidh mé dom ionad féin agus dom
thír.

Tabhair dhamh mo mhná agus mo chlann ar son a ndérna mé do sheirbhís
duit, agus léig dhamh imtheachd; óir is fios duit mo sheirbhís dorinne mé
duit.

Agus adubhairt Lában ris, guidhim thú más ionmhuin leachd mé,
fuirigh óir dfoghluim mé go dearbhtha gur bheannuigh an tighearna mé
air do shonsa.

Agus adubhairt sé, ainmnigh do thúarasdal, agus dobhéura mé dhuit é.

Agus adubhairt seision ris, atá a fhios agad cionnus dobhí mo
sheirbhís duit, agus cionnus dobhí háirnéis agum.

Oir as beag dobhí agad suil tháinig misi chugad, agus anois tangadur
chum bheith iomadamhail; agus do bheannuigh an tighearna thú ó tháinig misi
chugad, agus anois cá huáir dhéunas mé solathar do mo thigh féin mar an
gcédna:

Agus adubhairt seision, cread dobhéura mé dhuit? agus adubhairt
Iácob, ní thiubhra tú einní dhamhsa: má ní tú einní amháin ar mo
shon, beathóchad agus coimhéudfad do thréd arís.

Rachfuidh misi tré a bhfuil do thréduibh agad aniugh, agus cuirfidh
mé ar leith a bhfuil ballach breac, agus a bhfuil don áirnéis donn a measg
na ccaórach, agus a bhfuil ballach breac a measg na ngabhar, agus is
díobhsin bhías mo thúarusdalsa.

Mairsin fhreigeórus mfíreuntachd ar mo shon san aimsir atá chugainn,
an tan thiocfas am mo thúarusdail do lathair haighthe féin: gach aón nach
bía ballach nó breac a measc na ngabhar, agus donn a measg na ccaórach,
bíaidh meas gada air agumsa.

Agus adubhairt Lában, féuch dobfearr liom go mbeith sin do réir do
bhríatharsa.

Agus do dhealuigh sé an lósin na puic noch dobhí crosach, agus
ballach agus an uile ghabhar bainionn dobhí breac ballach, agus gach aón
a raibh bán ann, agus a raibh donn, agus tug íad a lámhuibh a mhac.

Agus do chuir sé aistior thrí lá idir é féin agus Iácob, agus do
bheathaidh Iácob an chuid eile do thréduibh Lábain.

Agus do ghabh Iácob chuige slata glasa do chrann critheach, agus do
choll, agus do chrann cnobhfrancach, agus dorinne síoga bána ionta, agus
tug ar an mbán taisbeanadh do thabhairt úadh, noch dobhí annsna
slatuibh.

Agus do shuighidh na slata do nochd sé, roimhe na tréda annsna
guithéaruibh, annsna homuruibh a nibhdís uisge anuair dothigdís na
tréda dól an uisge ar chor go ttoirrchidh íad an uair dothigdís dól
uisge.

Agus do toirrcheadh na tréda as comhair na slat, agus dobherdís
áirnéis shíogach bhreac agus ballach.

Agus do dhealuidh Iácob na huáin, agus do chuir aighthe na ttréd
ar na stríocuibh: agus gach a raibh donn a ttréd Lában, agus do
chuir a thréda féin ar leith, agus níor chuir a ttréuduibh Lábain
íad.

Agus tárla, gidhbé ar bith uáir do chinneadh an áirnéis budh láidre,
go ccuireadh Iácob na slata as coinne súl na háirnéisi annsna
guitéaruibh, ar chor go ccinfidís a measg na slat.

Ach anuáir dobhíodh an áirnéis lag, ní chuireadh sé ann íad;
mairsin go mbíodh an chuid budh laige ag Lában, agus an chuid budh
láidre ag Iácob,

Agus do fhás an tóglach roshaidbhir, agus dobhí iomad áirnéisi
aige, agus seirbhíseach fear, agus seirbhíseach ban, agus cámhuill, agus
asail.

Agus dochúaluidh sé bríathra mhac Lában ag rádh; rug Iácob leis an
mhéid bá lé ar nathair, agus is don ní bá lé ar nathair fuáir sé ann
ghlóirsi uile.

Agus dochonnuirc Iácob gnúis Lábain, agus féuch ní raibh leis mar do
bhí roimhe.

Agus adubhairt an tighearna re Iácob; fill go dúthuigh haithreadh,
agus go nuige do chineadh, agus biáidh misi maille riot.

Agus do chuir Iácob fios uadha, agus do ghoir Ráchel agus Léah
fán machaire go nuige a thréud.

Agus adubhairt ríu, chím gnúis bhur nathar nach bhfuil sí leam mar do
bhí roimhe; ach dobhí Día mathar leam.

Agus atá fhios aguibhsi go ndérna mé serbhís do bur nathair rém
uile chumachda.

Agus do mheall bhur nathair mé, agus do mhalairt mo thúarasdal deich
nuáire: ach níor leig Día dhó dochar do dhéanamh dhamh.

Má dubhairt sé marso, bíaidh an áirnéis bhallach na thúarusdal agad;
annsin dobhí an áirnéis uile ballach: agus má dubhairt sé marso; budh h
íad an áirnéis shíogach do thúarusdal; annsin dobhí a rugadar an áirnéis
uile síogach.

Marso rug Día áirnéis bhur nathar uadh, agus tug dhamhsa iad.

Agus tárla anuáir do reitheadh an áirnéis gur thóg misi mo shúile
súas ar an áirnéis go rabhadur síoghach bhallach, measctha.

Agus do labhair aingeal Dé rium anaisling dá rádh, a Iácob; agus do
ráidh misi, atáim annso.

Agus adubhairt seision, tóg anois súas do shúile, na reithe lingios
súas ar an áirnéis atáid uile síogach ballach, measctha: óir dochonnairc
misi gach a ndéarna Lában ort.

As misi Día Bhétel, áit ar ungaidh tusa an piléir, agus mar ar
mhóidigh tú móid dhamsa: anois éirigh, fág an dúthaidhse amach, agus fill
go tír do ghaóil.

Agus do fhreagair Ráchel agus Léah, agus adubhradur ris; an bhfuil
fós roinn ar bith nó oighreachd ar ccomhairne a ttigh ar nathar?

An é nach meas coigcrích atá aige oruinn? óir do reach sé sinn, agus
do anchaith sé mar an gcéadna ar nairgead uile.

Oír an uile shaidhbhrios rug Día ó ar nathair, asésin ar ccuidne,
agus cuid ar ccloinne: anoisuime sin giodhbé adubhairt Día riotsa,
déana é.

Annsin do éirigh Iácob súas, agus do chuir a mic, agus a mhná ar
chámhulluibh.

Agus rug leis a áirnéis, agus a mhaóin uile, noch fuáir sé, áirnéis a
ghnodhuidh, noch fuair sé a bPádan-Aram; chum imtheachd go hIsaac
a athair a ttír Cánaain.

Agus dochuáidh Lában a lomadh a chaórach, agus do ghoid Ráchel
na híomháighe bá léna hathair.

Agus do éulóigh Iácob roimhe gan fhios do Lában an Sírianach,
ónar innis dó gur theith sé.

Marsin do theith sé leis an uile ní dobhí aige, agus do éirigh, agus
dochuáidh tar an abhuinn, agus tug a aghuidh fa thuairim shliabh
Gíleadh.

Agus do hinnseadh do Lában an treas lá gur theith Iácob.

Agus do thóg a dearbhráithre leis, agus do lean é aistior sheachd lá,
agus rugadur air ar shlíabh Gíleadh.

Agus táinic Día go Lában an Sírianach anaisling sanoidhche, agus
adubhairt ris: tabhair dod aire nach laibhéora tú re Iácob go maith
no go saith.

Annsin rug Lában ar Iácob: anois do shuighidh Iácob a phubuil
ar a tslíabh: agus do shuighidh Lában gun a dhearbhráitribh air
slíabh Gíleadh.

Agus adubhairt Lában ré Iacob, créad dorinne tú, far éulóig tú
gan fhios damhsa, agus fa rug tú mingheana leachd mar bhraighdibh
dogéubhthaói le cloidheamh.

Créad fár theith tú uáim go foluigheach, agus fár éulóig tú uáim, agus
nar innis tú dhamh go ccruinn ar siubhal uáim thú maille re sólás, agus lé
chaintaireachd, le thabuirín, agus le cláirsigh?

Agus nár fhuiling tú dhamh mingheana, agus mo mhic do phógadh? anois
as leam dorinne tú súd.

Atá a gcumhachd mo láimhesi dochar do dhéanamh dhuit, ach do labhair
Día hathar riom aréir, ag rádh: tabhair dod aire nach laibhéora tú re
Iácob go maith ná go saith.

Agus anois má tá nach géubhthá gan imtheachd do chionn go raibh fonn
mór ort a ndiáigh tighe hathar, thairissin, créad far ghoid tú mo
Dhee.

Agus do fhreagair Iácob, agus adubhairt sé ré Lában: do chionn go
raibh eagla orum, agus go ndubhairt mé; go mféidir go mbeanfá
hingheana air éigin díom.

Gidhbé ar bith gá bhfuighe tú do Dhee, narab béo é: féuch a
lathair air ndearbhráithreach má tá éinní agumsa dod chuid agus beir
chugad féin é: óir níor eidir Iácob gur ghoid Rachel
íad.

Agus docuáidh Lában go pubuil Léah, agus go puiblib an dá chumhal; ach ní
bhfuáir sé íad aca. Annsin dochuáidh sé as pubuil Léah, agus
dochuáidh asteach a bpubuil Ráchel.

Anois do ghabh Rachel na híomháighe, agus do chuir anughaim na
ccámhull íad, agus do shuigh orra: agus do spíon Laban an pubuil
uile, ach ní bhfuáir sé íad.

Agus adubhairt sisi réna hathar, ná cuireadh fearg ar mo thighearna
nach bhféaduimsi éirghe súas romhad; óir, atá gnáth na mban orum: agus do
spíon Lában an pubuil, agus ní bhfuáir na híomháighe.

Agus dobhí fearg ar Iácob, agus do cháin Lában: agus do fhreagair
Iácob, agus adubhairt sé ré Lában créad é mindligheadh? cread í mo
choir, as ar lean tú choimhghérso mé?

Anáit ar spíon tú mo thruscán uile, créud fuáir tú dod áirnéis tighe
agam? cuir annso as coinne mo dhearbhráithreach agus do
dhearbhráithreachsa é, go mbeirid breath eadruinn araón.

An fichid blíadhanso atáim ag foghnamh dhuit, níor theilgeadar do
chaóirigh an uáin, ná do ghabhair bhainionna a mionnáin, agus ní dhuáigh
mé reithe do thréuda.

An mhéid do mharbhadar na beathuigh, ní thug mé chugadsa é, is orum
féin dobhí a dhul amugha: as mo láimhsi do íarr tusa é, má gadadh sa
ló, nó má do gadadh san oidhche é.

Marso dobhí mé, san ló do sheargadh an tiormach mé, agus an sioc
sanoidhche, agus do dhealuigh codladh rém shúilibh.

Marso dobhí mé fithche blíadhan ann do thigh do fhoghuin mé dhuit
ceithre bliadhna dég ar son do dhías inghean, agus sé blíadhna ar son
tháirnéisi, agus do áthruigh tú mo thúarasdal deich nuáire

Muna bheith Día máthar, Día Abraham, agus eagla Isaac leam; go
deimhin do chuirfeá ar siubhal anois mé folamh: dochonnairc Día mo
leathtrom agus saóthar mo lámh, agus tug aithfear dhuitsi aréir.

Agus do fhreagair Lában agus adubhairt ré Iácob; as íad na h
ingheanaso mingheanasa, agus an chlannso mo chlannsa, agus an
áirnéisse as íad máirnéisi íad, agus a bhfaicionn tú uile as liomsa
íad; agus créad fhéduim do dhéunamh san ló aniugh ríuso mingheana féin,
nó réna ccloinn dorugadar.

Ar anadhbharsin, tárrsa anois déunam cunnradh, misi agus tusa, agus
bíodh sé mar fhíaghuin eadrum agus tú.

Agus do thóg Iácob cloch, agus do chuir na seasamh í mar philéir.

Agus adubhairt Iácob réna dhearbhráithribh, cruinnighidh clocha;
agus do chruinnigheadar clocha, agus dorinneadar leachda, agus adúadar
bíadh annsin ar an leachda.

Agus do ghoir Lában dainm dhe Iegar-Sahaóuta, ach do ghoir
Iácob Gáleed de.

Agus adubhairt Lában, is fiadhnuisi an leachdaso eadrum agus tú
aniugh: agus uimesin do goireadh Gáleed dainm dhe;

Agus Mispah, óir adubhairt sé, déunadh an tighearna faire eadrum
agus tú anuáir bhean gan bheith a lathair a chéile.

Má ní tú leathrom ar mingheanuibh, nó má bheir tú mná eile
leith amuigh domingheanuibh, ní bhfuil aónduine ar bhfochair:
féuch, atá Día dfíaghuin eadruinn.

Agus adubhairt Lában ré Iácob, féuch an leachdasa, agus féuch an
piléir noch do thóg mé eadrum agus tú.

Bíodh an leachdasa dfíaghuin nach racha misi tar an leachdasa
chugamsa agus tar an bhpiléirse do dhéunamh dochair.

Déunadh Día Abraham agus Día Nahor, Día anaithreach breitheamhnus
eadruinn: agus do mhionnuigh Iácob fá eagla a athar Isaac.

Annsin dorinne Iácob íodhbuirt ar a tslíabh, agus do ghoir a
dhearbhráithre dithe aráin: agus a duadar arán, agus do fhanadar
feadh na hoidhche sa tsliabh.

Agus go moch ar maidin do éirigh Lában súas agus do phóg sé a mhic
agus a ingheana, agus do bheannuigh sé íad: agus do dhealuigh Lában
ríu, agus do fhill chum a áite féin.

Agus do imthigh Iácob roimhe na shlighe, agus tárla aingle Dé ris.