Saothrach bocht in domhan-so,
baoghlach fa dheoigh a dheireadh;
tú féin fear mo chobharrtha,
fóir orom, a rí neimhe.

'Íosa ionmhain thairisi
do chum, do cheannaigh misi,
cidh adhbhol mét m'ainnisi
m'fhurtacht is féidir libhsi.

Feadh mo ré sa tsaoghal-so
sirim ort, a mhic Mhuire,
cuit cháis, déirce is daonnachta:
múin, a Dhé, mé mur dhuine.

Ola, ongadh is aithrighe
a tigh fhairsing bhias biadhmhur,
m'ég is mur sin aithnimsi
air an airdrígh ngeal ngrianmhur;

aimsear shéimhidh shoinennta
lán do shíocháin, do shonus,
lá ciúin glégeal loinnearrdha
gan díth soillsi ná solais.

Tabhair, a Mhic ro-uasail,
a rígh do chum in chruinne -
d'fhear do ghrás ní hanualach -
gach ní dh'iarras ort uile.

In breithemh nach leathtromach,
lán d'aithne agus d'eolas,
in Trínóit tré-phersannach,
mé dá silleadh go seola.

Aingil uaisle flaitheamhnais
is Muire cona hógha,
sirit damhsa maitheamhnas
air aon nDia athair mór-so.

Mise Aodhagán do chum agus do sgríobh na hocht rainn
bheaca sin, agus is olc in dubh. Caoicís ó aniu lá fhéil
Brighde. A Coill Mhuighe Rúsgach damh, agus atá Róis
inghen Í Mhadaoin dá cur a talamh aniu agus tabhair
beannacht air a hanam agus air m'anamsa féin, a
léghthóir. 1619