An Claidheamh Soluis

Áth Cliath, Meitheamh 16, 1906.

Teacht an Chraoibhín.

Nuair shroicheas an uimhir seo de'n
CHLAIDHEAMH an pobal béidh an
Craoibhín ag treabhadh na dtonn ag tar-
raing go tréan ar Éirinn. Is gearr go
seasfaidh sé arís “i gceart-lár a
mhuinntire.” Ní bréag a rádh go
mbéidh na mílte agus na múrtha fáilte
roimhe. Tá sé tuilleadh agus leath-
bhliadhain ó bhíomar ag cur ár mbeann-
acht leis siar “thar dromchladh na
díleann.” Ní dheachaidh thar lear ó
Éirinn riamh teachtaire a raibh níos mó
ag seasamh air ná a raibh níos mó
muinghine ag Gaedhealaibh as. Agus
ní tháinig a bhaile riamh teachtaire a
shaothruigh ar son Éireann thar lear
mar tá saothruighthe aige-sean ó d'fhág
sé san bhfóghmhar sinn. Ní hé amháin
gur bhailigh sé deich míle punnt i
gcomhair ciste na teangan, cé gur
mór an gníomh é sin, acht tharraing
sé súile an domhain ar Chonnradh na
Gaedhilge agus ar a obair, agus is mó fá dhó
an gníomh é sin. Ní hiongnadh gur
binn le Gaedhealaibh sgéala a theachta:

“Measaim gur subhach do'n Mhumhain
an ceol,
'S dá maireann go dubhach de
chrú na ndtreon,
Torann na dtonn le sleasaibh na
long,
Ag tarraingt le sleasaibh 'n-ár
gceann fé sheol!”

Má oireann an giota soin ó Phiaras
Mac Gearailt do'n ócáid ní lugha
oireann an giota eile seo: —

“Fáilte a phréimh de bhláth na gcraobh,
i dtráth go hÉirinn aoibhinn;
Fáilte, a scéimh atá gan bhéim, mar
ghnáth-ghnaoi déithe chítear;
Fáilte, a chléirigh dáimhe is éigse, —
fuair ó bhéithibh fíor-ghean;
Fáilte is céad, le páirt uaim
féin, ....” —
duit-se a Chraoibhín Aoibhinn!