L. 232

CONALL CEÁRNACH cct.

Och! mo chéasadh
Is m'orchradh déarach,
Thú dhul d'éag uaim,
I bhfad i gcéin uaim,
A chara 's a laogh ghil!

Gan duine dod' mhuinntir
Ná cara ba ghaoil duit -
Ná féin Draoi 'gat -
Do sheasfadh taoibh leat,
Is tú thógfadh aníos thú
Ar leabaidh do phíonais;
Acht an t-an-bhás coimhtheach
Ag foluamhain id' thimcheall
Gur sgiob 'na líon thú.

Is lag a shaoileas
I dtosach na bliadhna
Is mé i n-éin-tigh leat,
Go mbeifeá sínte
I lár an Gheimhridh
Go fuar faoi líogaibh
A Aonghuis dhílis!

Roimh lá, dá bhfuighinn-se
An tásc do chlaoidh mé,
Rachainn gan mhoill chughat
Go Teach an Stíonaigh;
Is do lámha d'fhillfinn
Go sámh ar t'fhíol-ucht;
Is bláith-fhleasc shníomhfainn
Ós cionn do chaoin-chuirp,
A ghrádh mo chroidhe 'stigh!

Is nach breagh gur léigheas-sa
An Phaidir Ghaedhilge
Ag do leabhaidh dhéidhionaigh
Ag dul faoi chré dhuit,
Cé gur dhoiligh dham féin siúd,
Is feasta go n-éagfad
Bead bocht id' dhéidh-se,
A chroidhe na féile!

Slán agus céad leat
Go lá an Réitigh,
A Bhláith na dtréin-fhear!
Is grádhmhar glaodhfad
Ar Shlánaidhe an tsaoghail,
Ar a Mháthair ghlé-ghlain,
'S ar Phádraigh naomhtha
Apstal na hÉireann,
T'anam do shaoradh
'S do thabhairt ó phéineadh
I ndeireadh do théarma,
Is ar maidin an Lae Úd
Go gcasfam le chéile
I n-áitreabh Dé dhil
I láthair an Éin-Mhic
I n-Árus na Naomh ngeal.