RAINN UÍ NÉILL AGUS AN DÁLAIGH.

Thainic Ó Néill as Condae an Chláir le
gnaitheamh 'inns'eir Dhálach Dhúin na nGall.

"Cia shloinneadh thú?" ars' an Dálach.

Cha dtug an Dálach faill dó a sgéala
'innse go dtí gur fhiosruigh sé dó c'ainm a
bhí air féin agus c'ainm a bhí ar a athair agus c'ainm
a bhí ar an áit i rabh se 'na chomhnaidhe.

Bhí siad 'na gcomhnaidhe i gCill Choc. Níor

thuirlinn sé do'n bheathach go dtí go dtearn
an Dálach an rann so air:

Is fada go ndeána tú creach
Nó go marbha tú mart in do thír fhéin,
Uaid a' diabhal as Cill Choc,
A mhic Bhriain bhocht Uí Néill.

Nuair adubhairt an Dálach an rann, d'fhios-
ruigh Ó Néill dó an leigfeadh seisean dó-san
rann a dheanamh agus dubhairt an Dálach go
leigfeadh. Thoisigh Ó Néill annsin agus dubhairt
sé an rann so:

Bhí fiú, a mhic Aodha, ó budh é do chuid;
Ar mhéad m'anama is maith a chuaidh a'
ballán dealbháin dhuid;
Is minic a shuidh tú i ngábhadh i ndorus
Beárnaidh na meannán,
A' troid leis na gabhair fá n-a gcloinn,
A Mhic Uí Dhomhnaill ó'n deilbh.

Nuair adubhairt sé an rann, dubhairt an
Dálach go muirbhfeadh sé é. Dubhairt Ó
Néill:

"Bheirim do dhubhshlán!"

Bhí Ó Néill ag marcaigheacht ar ghearrán
dhubh a rabh bundún air agus thairngeadh se a anál
ar a thóin.

Sgairt an Dálach annsin ar a ghiománach
is d'órduigh sé dó an dá bheathach ab' fheárr a
bhí ins an stábla thabhairt amach, agus lean se
d' Ó Néill gur chuir siad amach as Condae
Liathdroma e.