COGAR NA N-AINGEAL.

Aistrighthe o'n t-Sacs-bhéarla le Pádruig
O'Laoghaire.

I.

Bhi an báibín go suanmhar 's a mháthair go
gruaidhfhliuch,
Mar bhi a nuachar 'g a ruagadh i g-céin
uaithi ar tuinn;

As an gála ag búirfeach, do chuaidh si ar a
glúinibh,
Ag a fhágbháil 'g an Úr-mhac faoi chúmhdach
a dhín.

II.

Mar bhi sí ag guidheachan le crábhadh as le
díogras
Do chonnairc sí a naoidhe beag ag
smigeadh 'n a shuan;
As do ráidh sí, is dócha gur slógh geal na
glóire
Tá 'g caoin-chaint, a stóirín, le bínn-ghuth
ad chluais.

III.

O sír orra, a uain liom, as abair tré d'
shuan leó
Go m-b' feárr leat ná' luaidhtear de
dhuaisibh faoi'n spéir,
Go ndéanfaidís gárda do'n té tá ag
sláthar
Duit féin as dod' mháthair ar an lán-mhuir
mhóir tréin.

IV.

Bhi an ghrian gheal ag riaradh a gaoithe ar na
liath-chnuic
Nuair a thriall orra Diarmuid 'n-a shán-
rith ó'n tuinn,
As do bhrác sí le h-athas a báibín ag radh
leis,
“Ní gó go raibh aingil ag caoin-chaint le
m'mhaoin!”