ÉAMONN AN CHNUIC

I.

A chúil áluinn dheas
Na bh-fáinnighe g-cas
Is breagh iad sis glas do shúile;
'S go bh-fuil mo chroidhe-si dá shlad,
Mar a shníghfidhe gad,
Le bhadhain mhór fhada a'sdúil leat.
Dá bh-fuighinn-si ó cheart,
A bheith sínte leat,
Is éadtrom 's is deas do shiúbhalfainn.
'S go réighfinn gach sgairt,
Ag éalódh lem' shearc,
Faoi choilltibh a' sgaipeadh an drúchta.

II.

'Sgo deimhin féin a bhean,
Cé mór é do mheas,
Is náir liom tú dom' dhiúltadh;
's gur fhág tú mé,
Gan sláinte agam,
's gan fáth ná cor air mo shiubhalthaibh.
'Ní dána mo lámh,
'S is ró fháiteach mo ghrádh,
A ghrádh ghil má bhídheann tu a siúbhal leam,
Sé Éamonn an chnuic
Atá agat ann,
'S is daor anois ann a dhúthaidh.

III.

'Sa ghrádh 'sa chumainn,
'S a ghrádh gach n-duine,
A d-triaallfá seal don Mhúmhain liom
Mar a b-faghmaóis go deimhin,
Céol agus imirt,
Is uaisle na bh-fear a súgradh'
Caora cuilinn,
Samhadh agus biolar,
Bláth agus blas na n-ubhall;
Plannda dhe'n duilleabhar,
Fúinn agus thorainn,
Agus fásach go mullach glúine.

IV.

'Sa bháb chneasda chaoimh,
Do pháirt leam ná sgaoil,
'S go snámhfuinn an taóide ad dhéigh-si;
'S go m-b'fhear rleam do ghean,
Aghrádh ghil na bh-fear,
'Ná árus na naomh 'núair éagfuinn!
Och! is tláth lag do bhím,
'S mo shláinte dá shnidheamh
Le grádh ceart do'n mhnaoi do thréig mé;
'S cad b'áil liom d'a mhaoidheamh,
Acht slán leat a mhaoin.
O d'fhágbhais mé air bíth na céille.

V.

'S do bhéarfainn an leabhar,
Gan bhreig duui le fonn,
Go n-déanfainn tú thoghadh tar chéad bean,
'S go rachfainn leat anonn,
Tar Treán-mhuir na d-tonn,
'S go d-tréigfinn an domhan go léir ort.
Mar a n-déarfaidh tú a n-am,
Go n-ealóchaidh tú liom.
Is tréith mise fann gan Éifeacht,
Mar aér-gheilt a ngleann,
Gan éirim gan mheabhair,
Faoi ghéagaibh na g-crann a'uonar.

VI.

'S is misi atá lag,
'S am'chroidhe tá an chnead,
'S is deimhin nach gar dam faesiomh,
Le h-iomarcaidh searc,
Do phlúr na m-ban,
'S a píob mar eala air aon-loich;
A dlaoithe daithte,
Cíortha casdadh,
slíomach snasda craobhach,
'S mar a bh-fuighidh me ó cheart
A bheith sínte leat,
Is deimhin gur gar an t-éug dom.

VII.

Nach agam-sa tá an sgéal
Is measa faci an ngréin,
Air maidin's me a d-túis m'óige;
O's gur searbh gach éan
A labhras leis féin,
Air churrach nó air thaebh móna.
Do rinneadh mé chreach,
'S do sáruigheadh mo nead,
Agus d'fágbhadh mé gan aon neach,
'S má thá sin a teacht,
An fuacht a n-diaigh an teais,
A rúin-shearc mo bheannacht féin leat!