CAITHEADH AN UAITHNE.

Airdiriughad le Seághan O'Séaghdha, Cáthair-Saídhbhín

I.

Ar airighis fós á Pháid an sgeól mar déarnadh ordug dlíge
Ga seamróg fo fhas níos mó trí-oleán glas fodhla 'nios,
Féil Pádhraigh fós do choimead go cóir n'fhéadfam go deó arís
Mar'tá dlíghe chruaid anaghaidh so 'luadhaim, caitheadh an uaithne
mhín.
Casadh am líon Naper Tandi 'gus 'chroith go groídhe liom lámh,
"Connus a shaoi 'tha Éirinn ghrinn" ar sé "no 'm-bíonn d'á
crádh,"
Is í an tír is cráidhte í d'a bh-feachaidh saoi na dámh,
Má caitheann daoíne dath a d-tíre crochtar iad gan spás.

II.

Má sé an dearg féin ár n-dath, faoí réim na sacsan claon,
Beidh cúimhne mhaith ag gaoidhil ar fad ar fhuil do tharraing sé,
Da g-caithfá romhat an t-seamróg ded' lata 'r fód na réidh,
'S cé sataloghfidhe uirthe fós fásfaidh go coir d'á éis.
Nuair choisghfidh órdúghadh bhúr an fhás níos mó 'san mhuighe,
'San glas-dhuilleóg 'sa t-samhraidh fós go n-deanfaid d'fheóigh le
dlíghe
An t-seamróg annsan dar n-dóigh n' fheicfar go deo 'm cháibín,
Go d'tí san suas le toil an uain raghaidh duille a m-buaic mo
chínn.